ผม..กำลังนอนลืมตาดูฝ้าเพดาน ในห้องแคบๆย่านใจกลางเมือง ด้วยใจดวงที่รานร้าวเศร้าหมองอย่างที่สุด คำพูดมากมายที่ออกมาจากผู้หญิงคนที่ชิดใกล้ผมที่สุด คนที่ผมรักมากที่สุด คนที่ผมยินดีพลีพร้อม ที่จะฝากชีวิตไว้ในอ้อมอกอ้อมใจเธอไปตราบกาล คนที่ผมเพียรอธิษฐานภาวนา ต่อหน้าฟ้าดิน สิ้นทั้งอินทร์พรหม ยมพญา แลสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหล้าโลก ให้ร่วมรับรู้เป็นพยานแห่งรักนี้.... ที่ผมแสนปิติภักดิ์ภูมิ...เป็นที่ยิ่งนัก หวังจักเป็น *ปาฏิหารย์รักแท้นิรันดร์ ตำนานรักนิรันดร์ มหัศจรรย์รักนิรันดร์* หากทว่า...โลกแห่งรักนี้ คงเปรียบประดุจดั่งคำพระพุทธพจน์ แห่งพระบรมศาสดาที่ทรงเคยตรัสไว้ก่อนหน้า ราวทรงเห็นทุกข์จึ่งเห็นธรรม ประมาณนั้น เช่นฉะนั้น *ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์* และคงเป็นเช่นนั้นเอง เมื่อมีสุขย่อมเมีเศร้า เมื่อมีหนาวย่อมมีร้อน เมื่อมีน้ำผึ้งเสน่หาอาวรณ์แสนอ่อนหวาน จึ่งย่อมต้องมีรานรอนในรักเป็นธรรมดา.. หลายฉากตอนแห่งรักแท้ ที่..*ยิ่งกว่านิยาย เกินนิยามใด* จึ่งมากล้นล้ำค่าด้วยพลังสร้างสรรแสนยิ่งใหญ่ ให้หัวใจผมแสนอบอุ่นอ่อนโยน ละเมียดละไม หากอะไรเล่าจะสมบูรณ์แบบ ... ผมแค่หวังว่า.. กาลเวลา คงมิพรากลาความงดงามนี้ไป ในท่ามกระแสแห่งกิเลสมนุษย์ อันสุดยากหยั่งถึงเนื้อแท้แลก้นบึ้งแห่งรักนี้ ที่ผมรอคอยมาแสนนาน...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2420.html วันนี้ที่รอคอย เกิด มาชาตินี้ ด้วยศักดิ์ศรี อันยิ่งใหญ่ กลับต้องปราชัย ถูกปองร้าย หักหลัง เปลี่ยนทางชีวิต ให้อับจน หมดหนทาง ต้องจากบัลลังก์ เร่ร่อนมา อยู่ ถึงแห่งไหน ยังถูกภัยคอยคุกคาม จนต้องซมซาน ยังไม่มี จุดหมาย ชาติกำเนิดชีวิต ต้องคอยปิดบังไว้ คอยวันที่เลวร้าย นั้นพ้นผ่าน ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปาง กลางคลื่นลม เหมือน พายุ ที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา จาก ผู้หลบหนี แทบไม่มี ที่ให้อยู่ สู้ มาด้วยมือ และใจ เท่านั้น สร้าง สิ่งที่หวัง ให้กลับจริง ขึ้นทุกวัน จนได้พานพบ วันที่ดี เมื่อ ถึงวันนี้ วันที่คอย มาแสนนาน วันที่เปิดเผย ชีวิตจริง ที่มี ขอคนหนึ่งเท่านั้น เคียงข้างกันอยู่อย่างนี้ คือ วันนี้ ที่รอคอย ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม เหมือนพายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป เฝ้า แต่หวังใครสักคน คอยให้กำลังใจ ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม เหมือน พายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ จนถึง วันนี้ ที่รอคอย...
2 กุมภาพันธ์ 2551 14:08 น. - comment id 818455
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์จริงๆด้วยนะคะพี่พุด
2 กุมภาพันธ์ 2551 15:29 น. - comment id 818492
น้องเพียงพลิ้วคะ รักมีทั้งสรรสร้างแลทำลาย อยู่ที่เรา จักใช้ความรักไปในทิศทางใดค่ะ พี่พุดมักรจนาอยู่เสมอถึงคำว่า รักให้เป็นรักให้เย็นใสงาม ในท่ามโลกแล้ง แห่งการแย่งชิงทำลายนี้ รักที่งดงามสำหรับพี่พุดคือ การเมตตาเอื้อโอบเสียสละ เป็นผู้ให้ไร้ร้องขอ บางเรื่องราวในชีวตจริงของพี่พุด งดงามยิ่งกว่านวนิยายเสียอีกค่ะ มีทั้งมหัศจรรย์ ปาฏิหารย์รัก และ.. ด้วยบุญบารมี ตั้งแต่เล็กจนโตที่จิตพี่พุด รักที่จะเลือกเป็นผู้ให้เสมอมา โดยอาจจะเป็นดวงตาดวงใจภายใน ที่เป็นกุศลจิต ตามติดชีวิตพี่พุดมา จากชาติปางก่อนก็เป็นได้ จึ่งมิเคยเสียดายเสียใจเลย กับในชีวิตนิดหนึ่งน้อยนี้ ที่ได้เกิดมาเพื่อพลีแบ่งปัน ใช้ร่างกายแลจิตใสใจดวงงามนี้ เททุ่มให้กับทุกคนค่ะ คนดี ที่ได้ชิดใกล้ แล... ราวฟ้าดินอินทร์พรหม จักร่วมรับรู้เป็นพยาน จึงได้ประทานใครบางคนมาให้ พร้อมทรัพย์ศฤงคารมากพอ ที่จะทุกคนจะตกใจ หากได้รับทราบถึง ความรักเสียสละที่แสนยิ่งใหญ่นี้ค่ะ แล้ว.. ไม่ช้านาน... เมื่อวิมานวนาเป็นรูปร่าง พี่พุดจะเชิญน้องๆไปร่วมเป็นเกียรติ เป็นสักขีพยานแห่ง รักนี้ที่รอคอย.. ที่แสนยิ่งใหญ่ของพี่พุด นักรักรจนาคนนี้ ที่แสนปิติภาคภูมิใจมากค่ะ และ... ไม่นาน..เช่นเฉกกันที่ผลงาน *เรื่องกราบบูชาครูด้วยมาลัยใบข้าว* ในอีกนามปากกของพี่พุด *สาวบ้านนา..* จะมีท่านผู้อ่านเมตตา ครบ5000 ท่านแล้ว ซึ่งคือ.. ความซาบซึ้งในหนึ่งชีวิต นักอยากจะเขียนเพียรฝันคนนี้ ที่ซื่อสัตย์ มาอย่างยาวนาน ในถนนสายบรรณพิภพ สายดวงดอกไม้งามนี้ มาหลายปีแล้วค่ะ และ.. จะยังคงซื่อสัตย์กับรักนี้ ณ บ้านเรือนไทยเรือนทองแห่งผองเราไปตราบนานค่ะ คนดี รักน้องนะคะ พี่พุดไพร สาวบ้านนา
2 กุมภาพันธ์ 2551 17:00 น. - comment id 818512
ยอดเยี่ยมครับพี่พุด....
2 กุมภาพันธ์ 2551 17:42 น. - comment id 818537
ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าด้วยนะคะพี่พุด การเพียรทำความดี ก็ย่อมไม่เสียหลาย ทำดีก็จะได้ดีตอบสนอง ด้วยจิตบริสุทธิ์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมรับรู้ค่ะ แม้นเราจะไม่หวัง สิ่งใดตอบแทนก็ตาม
2 กุมภาพันธ์ 2551 23:56 น. - comment id 818745
เฝ้ารอคอยมานานหวานจนขม ต้องหน้าชื่นอกตรมใจหม่นหมอง ได้แต่รอหัวใจใครมาครอง อยากร่ำร้องโหยไห้ไม่สมฤดี... ชีวิตนี้คงไม่สม