เสียงปลุกที่เคยได้ยินทุกเช้า ที่รักอย่านอนขี้เซา..เดี๋ยวไปทำงานสาย วันนี้...เสียงคุ้นเคยแบบนั้นมันหายไป ..เพราะไม่มีเธอ.... .. ข้าวต้มกุ้ง..ถ้วยโปรดบนโต๊ะอาหาร ก่อนไปทำงาน..เธอจะทำให้ทานเสมอ วันนี้...มีเพียงโต๊ะว่างเปล่า.. หันไปมองเก้อ ..เพราะไม่มีเธอ...ฉันเข้าใจ .. สายโทรศัพท์เตือน..ตอนเที่ยงวัน ที่ใครคนนึง..ไม่เคยลืมโทรหาฉันเพื่อถามไถ่ พักหรือยัง... ทานข้าวกับอะไร...อร่อยไหม๊ วันนี้...โทรศัพท์สายนั้นหายไป....เพราะไม่มีเธอ .. ภาพใครคนหนึ่ง..รอรับฉันตรงประตูหน้าบ้าน ทุกเย็นที่กลับจากทำงาน..ยังไหวหวานเสมอ ติดตาฉัน...จนไม่อาจลบให้เบลอ ทำน้ำตาเอ่อ..เมื่อรู้ว่าไม่มีเธอ..เหมือนวานวัน .. ดอกไม้..ประตู..แจกัน..และต้นไม้ใหญ่ วันนี้ใยดูเงียบเหงา...ไร้ชีวาอย่างนั้น โลกใบเล็กของเรา..กลับไม่เหมือนอย่างทุกวัน บ้านนี้จะสุขได้อย่างไรกัน..ถ้าไม่มีเธอ ........... ............. ....ก็เพราะว่าใจของเธอ...คือความรักทั้งหมด..ของฉัน +++++++++++++++++++++++++ ผมตื่นขึ้นมาเขียนกลอนบทนี้... ตอนตี 3.40 ตอนนี้ก็ ตี 4.22 นาทีแล้ว... ผมนอนไม่หลับ คิดถึงใครคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ไกลกันมาก... ทั้งในความรู้สึก..และความเป็นจริง ...... ..... มีคนเคยบอกผมว่า...ช่วงเวลาที่เราเหงาที่สุด จะทำให้เรารู้และเข้าใจตัวเองมากที่สุดว่า..ต้องการอะไร ชีวิตขาดอะไรไป... จะเติมให้เต็มได้ด้วยสิ่งไหน .. ณ นาทีนี้ .. ผมคงบอกตัวเองได้แล้วครับว่า ชีวิตผมทำอะไรหล่นหายไป ... รสชาติใดที่มันขาดไป ผมไม่แน่ใจว่าจะเติมมันให้เต็มได้หรือไม่... เพราะการ ไม่มีเธอ ใครคนนั้นที่อยู่ในใจผมตลอดเวลา.. จะมีอะไรที่สามารถทดแทนได้จริง.. ผมเคยพยายาม.. แต่ความพยายามเหล่านั้น..ก็ล้มเหลวอยู่ทุกครั้งไป คงเพราะความรัก..ที่ผมเคยได้รับมา.. เป็นอะไรที่บรรยายได้ไม่หมด..จริงๆ .. ในวันที่ไม่มีใครวันนี้... ผมจึงไม่อยากหาอะไรทดแทนความรู้สึกนั้นอีกแล้ว เข้าใจ.. ว่านี่คือ.. อาการของคนแพ้ใจ แพ้ความรู้สึกตัวเอง แต่นั่นก็ยังทำให้ผมมีความสุข ปนในความเศร้าได้..ทุกครั้งไป ผมเลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง.... ก็ต้องรับกับความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นให้ได้..ด้วยตัวเอง ผมเข้าใจ.... ................................................................................................................................................................................
ผู้ชายคนเดิม 27 ม.ค. 2551 20:11 น. - ID 112065 
932
2
0
27 มกราคม 2551 20:20 น. - comment id 815988
สวัสดีค่ะ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านค่ะ
27 มกราคม 2551 20:40 น. - comment id 815991
เดี๋ยวเธอก็กลับมาค่ะ.. มั่นคงนะคะ..
27 มกราคม 2551 20:55 น. - comment id 815995
ถ้า.......ผมเลือกที่จะเป็นเช่นนี้เอง ก็ต้องเก่งต่อไปให้รอดฝั่ง ถ้า.......ผมคิดแล้วว่าคงไม่ใช่มั้ง ก็อย่ารั้งรอไว้ไปตาม......เธอ(กลับมา)ทันทีเล้ย
27 มกราคม 2551 23:05 น. - comment id 816045
ขอแจมนิดนะคะ (ฉันถึงเธอ ) เสียงปลุกที่เคยได้ยินทุกเช้า ที่รักอย่านอนขี้เซา..เดี๋ยวไปส่งลูกสาย วันนี้...เสียงคุ้นเคยแบบนั้นมันหายไป ..เพราะไม่มีเธอ.... ( เธอถึงฉัน ) สายโทรศัพท์เตือน..ตอนเที่ยงวัน ที่ใครคนนึง..ไม่เคยลืมโทรหาฉันเพื่อถามไถ่ นอนหลับสบายใหม๊.. ทานข้าวเยอะไหม๊... วันนี้...โทรศัพท์สายนั้นหายไป....เพราะไม่มีเธอ เศร้าจังคะ ยิ่งเหงาๆ เข้ามาอ่าน เลยต้องนั่งนําตา
อดทนเข้าใว้ นะ นะ นะ คะ
29 มกราคม 2551 12:36 น. - comment id 816647
เป็นกำลังใจให้นะ เข้าใจความรู้สึกนี้ดี เราก็ใจทำใจไม่ได้เหมือนกัน มันยากเกินที่จะทานไหวใช่ไหม แต่ไม่เป็นไรหรอกนะเข้มแข็งไว้ เพื่อว่าวันหนึ่งเราจะกลับมายิ้มได้อย่างสุดใจ ไม่มีใครช่วยเราได้ ......นอกจากตัวเราเอง.. แวะมาทักทายจ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
