เพ้อ

ป้าแช่ม

ดูกระไรใจจิตหงุดหงิดจริง
ให้ยุ่งยิ่งยังไงก็ไม่รู้
ก็ซึมซึมงึมงำบ่นพร่ำพรู
คงขาดคู่เคียงคิดจนจิตลอย
      
        ก็เงอะเงอะงงงงพะวงเรื่อย
ดูเอื่อยเอื่อยเฉื่อยชาคือว่าหงอย
เลยเหม่อเหม่อหม่นหม่นเหมือนคนคอย
ก็กร่อยกร่อยกลุ้มกลุ้มรุมรุมใจ
        ดูห้องหับอับเฉาเศร้าเศร้าซึม
มันอึมครึมทึมสลดไม่สดใส
ก็เคว้งเคว้งคว้างคว้างเหมือนร้างใคร
ดูไงไงงั้นงั้นทุกวันคืน
        ก็ฉุกคิดติดพันขึ้นทันที
ว่าเรานี่นานนักไม่ยักชื่น
มามัวพ่นเพ้อพร่ำทุกค่ำคืน
ถึงดึกดื่นเดือนดับไม่หลับลง
        ถ้ายังไงไปเที่ยวดูเกลียวคลื่น
ให้ครึกครื้นตื่นใจใคร่ประสงค์
จะนุ่งน้อยห่มน้อยปล่อยพะวง
ใครจะส่งสายตาไม่ว่าไร
           จะเก็บหอยเก็บปูมาดูเล่น
ถ้ายังเป็นก็ปล่อยคอยหาใหม่
จะว่ายน้ำดำเล่นให้เย็นใจ
คงสดใสสำราญเบิกบานดี
         อยากอาบแดดดูมั่งฝรั่งบอก
กลัวหน้าลอกปอกพังจนหนังหนี
อยากจะนอนผึ่งลมบ่มกายี
ให้ผิวสีสวยสดดูงดงาม
          อยากจะนั่งบานานาพาโต้คลื่น
คงจะลื่นไหลหล่นแล้วบ่นพล่าม
อีตอนเลี้ยวเรือพ่วงร่วงตูมตาม
กลัวฉลามมางาบแล้วคาบไป
        ก็ตั้งใจไว้ก่อนจะนอนหลับ
ก็ยังนับหน้าดาราว่าไปไหม
ก็คิดนู่นคิดนั่นบานตะไท
ไม่เท่าไหร่ก็หลับระงับนอน