เมื่อวันสุรีย์ส่องหล้า อยู่พโยม เมื่อค่ำเจิดจันทร์โสม เกี่ยวฟ้า เมื่อทุกข์มิตรข้าโลม ให้สงบ เมื่อสุขสรวญสรรจ้า เอะอ้าหายขึง เสียงสายพิณเสนาะก้อง กังสดาร เสียงทิพย์ในวิมาน สุขล้ำ เสียงไห้เหล่าชนนาน เนิ่นทุกข์ เสียงกาพย์กี้เก่าก้ำ กีกไว้ใจฉันท์ สัมพันธ์สายน้ำหลาก ไหลไป มวลหมู่ปลาอาศัย ห่วงน้ำ เธอฉันว่ายแหวกใจ ตนอยู่ หวังวาดว่ายจิตย้ำ อยู่ย้อนสงสาร ทุ่งหญ้าพงษ์ไม้ป่า ภูเขา สัตว์อยู่สุขสบายเอา เยี่ยงบ้าน กายใจดุจพนาเรา กิเลส แสนทุกข์สุขแสนจ้าง อยู่ค้างวัฏเวียน
24 มกราคม 2551 23:33 น. - comment id 815097
คุณน้ำคะพิมยังแต่งไม่ได้เลยแบบนี้อะ แง้ๆๆแต่ก็เพราะคะชื่นชมคร๊าบ
25 มกราคม 2551 00:54 น. - comment id 815115
นู๋ลีพยายามฝึกแต่งโคลง แต่ยังไม่สำเร็จซักที เพราะมาก ๆ เลยค่ะ ทั้งคำ ทั้งเพลง เอาเพลงลงยังไงคะ นู๋ลี พยายามหลายวันแล้วไม่สำเร็จค่ะ
25 มกราคม 2551 02:14 น. - comment id 815125
สุริยงคงคู่ฟ้า คราอรุณ บุปผชาติสาดกลิ่นละมุน ทั่วหล้า ชลธีที่สมดุล ก่อเกิด ชีวิตเจิดจรัสจ้า เหล่านี้ งดงาม ดีจ้า คุณน้ำ ขอเข้ามาชื่นชม และทักทายด้วยใจเจ้าค่ะ
25 มกราคม 2551 10:01 น. - comment id 815194
พี่น้ำ ตื่นเช้าทำไมไม่ล้างหน้า... กลับมาเขียนโคลง อิอิ
25 มกราคม 2551 10:44 น. - comment id 815210
เพลินเพลงพิณพี่ร้อย.................ตรึงใจ ซึมซ่านซึ้งทรวงใน.....................ลึกล้ำ อยากอยู่เหย้าเยือนไกล.............ถึงถิ่น ยากยิ่งยิ่งอยากย้ำ......................เพริศแพร้วเพลงพิณ
25 มกราคม 2551 11:28 น. - comment id 815236
พยายามโคลงสี่อยู่เหมือนกันค่ะ นี่ขนาดคุณน้ำบอกยังไม่เกลาดีนะค่ะ สงสัยรันต้องใช้เวลาอีกนานแน่นอน แวะมาศึกษาค่ะ
25 มกราคม 2551 21:35 น. - comment id 815459
เพราะดีคะ