ช่างหนาวเหน็บเจ็บลึกกับศึกนี้ แม้รู้ดีกี่ครั้งยังหวั่นไหว เมื่อเดินผ่านลานหม่นหนต่อไป ดวงฤทัยยังสั่นพรั่นร้าวราน ใช่มิเคยพานพบประสบหนอ น้ำตาคลอจ่อจิตให้คิดหาญ แต่ได้รับกลับคืนขื่นทรมาน คงถึงกาลผ่านกรรมเคยทำมา เหมือนต้องทนวนว่ายป่ายกงล้อ แสนทดท้อพ้อคำกับปัญหา หวังฝึกจิตที่สับสนให้ชินชา อนิจจามิจำช้ำทุกคราว ฝ่าลมร้อนฟอนผิวหวิวหวิวหนัก พอจะพักกลับกลัวเหมือนสั่นหนาว คิดเย้ยตัวยั่วไปใยทนยาว หรือยังหวังแสงดาวส่องพราวใจ ช่างหนาวเหน็บเก็บช้ำซ้ำหลากหลาย หวังให้หายวายสิ้นพริ้มไสว ถ้าแม้นมีหนี้ทุกข์รุกเมื่อใด ขอชดใช้ให้หมดตามกฎกรรม.
กชมนวรรณ 24 ม.ค. 2551 10:58 น. - ID 111955 
967
6
0
24 มกราคม 2551 16:10 น. - comment id 813689
สวัสดีค่ะน้องมณีจันทร์ ค่ะ ที่หนึ่งค่ะ ขอบคุณมาก
24 มกราคม 2551 11:20 น. - comment id 814822
ที่หนึ่งป่าวหว่า
24 มกราคม 2551 11:54 น. - comment id 814836
เพราะร้าวรอนก่อนนั้นมันฝังลึก แน่นผนึกในเนื้อใจไม่อาจหนี จึงตรอมตรมขมไหม้ในชีวี รู้ตัวดียากจะฝืนรับคืนมา เหมือนชาชินสิ้นแล้วแววสวาท ถูกปรามาสขาดเล่ห์เสน่หา จึงเก็บจำเอาไว้ใจด้านชา รอเวลากรรมเก่าเจ้าหมดไป สวัสดีค่ะหมดกรรมเมื่อไรก็เมื่อนั้น นะคะ
24 มกราคม 2551 12:04 น. - comment id 814842
แล้วเราจะต้องชดใช้กรรมถึงเมื่อไร บางทีเราก็ถามตัวเองเหมือนกันน่ะ แล้วก็ไม่ได้คำตอบสักที...
24 มกราคม 2551 12:05 น. - comment id 814843
สวัสดีค่ะพี่รัน วันนี้ใบตองไปถวายสังฆทานและก็สนทนาธรรม กับเจ้าอาวาสวัดใกล้ ๆ โรงเรียนนี่แหละค่ะพอดีว่าวันนี้มีสอนแค่ตอนเช้า เลยไปทำบุญสะเดาะเคราห์หน่อย พอมาอ่านงานพี่รันก็ก็ปลงค่ะ มนุษย์มีกรรมเป็นทายาท มีกรรมเป็นมรดก มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ทั้งกรรมดีและกรรมไม่ดีเลยค่ะ คิดซะว่าใช้กรรมกันไปเนาะ ทำใจให้สบายค่ะ สู้ ๆๆๆๆๆๆ ใบตองอารมณ์ดีแระ ไม่เครียดมาก เมื่อวานนี้ชวนนักเรียนยุวกาชาดไปเลี้ยงเด็กมาค่ะ เห็นเด็กแล้วก็สบายใจดี อยากบอกว่าเดี๋ยวนี้แต่งกลอนเพราะขึ้นเยอะเลยค่ะ เก่งมาก ๆ
24 มกราคม 2551 13:00 น. - comment id 814863
ทนหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ไปเถิดน้อง อย่าเศร้าหมอง จงยิ้มรับ กับชะตา ทำความดี เอาไว้ นะน้องนะ ไม่นานช้า ก็หายโศก ที่ชินชา..
24 มกราคม 2551 13:11 น. - comment id 814867
ขอเรียนรู้ยอมภักดิ์แด่รักนี้ รักเต็มที่หมดใจจะไม่ถอย รักปลายฟ้าต่างล้นจะทนคอย ช้ำบ่อยบ่อยสักวันฉันคงชิน......
24 มกราคม 2551 14:23 น. - comment id 814889
หวัดดีคุณรัน กำลังพลิ้วเลยครับ.. อีกหน่อย..ก็ชิน..จนชา ไมตรีจิตรมิตรอักษร
24 มกราคม 2551 14:30 น. - comment id 814892
พี่รันคะสู้ๆๆคะแม้ต้องเข้าไปในห้องที่ชิน..แต่ไม่เคยชา..สู้นะคะพิมเปงกำลังใจคะ คิดถึงพี่นะคะ
24 มกราคม 2551 15:13 น. - comment id 814910
หวัดดีครับ.... สู้ต่อไปนะครับ....จะคอยเอาใจช่วยครับ....
24 มกราคม 2551 15:19 น. - comment id 814913
สวัสดีครับน้องเหมีย ไม่ได้ว่างเลยข้องใจจังเสีย เปิดมาเห็นก็เลยทักเสียหน่อย ยังไม่ได้นอนวันทีวันนี้ เมื่อไหร่จะเคยชินกันล่ะครับ
24 มกราคม 2551 17:17 น. - comment id 814952
24 มกราคม 2551 19:44 น. - comment id 815002
ทนหน่อยนะครับ..หลังเหน็บหนาว.ก็ จะอบอุ่นตามมาครับ
24 มกราคม 2551 19:49 น. - comment id 815006
เพราะจ้า
24 มกราคม 2551 20:40 น. - comment id 815021
อีกกี่กฏกำหนดด้วยบทกรรม ที่หนุนนำซ้ำซ้อนป้อนสงสาร อีกกี่ลมหายใจกี่วันวาร ที่ทรมานผ่านพ้นจนชินชา เมื่อเพลงกรรมดำเนินเพลินวัฏฏะ ให้จังหวะผลกรรมเดินนำหน้า สุขหรือทุกข์โศกเศร้าเงาตามมา มนุษย์มนาเอย ไม่เคยชิน...
24 มกราคม 2551 21:44 น. - comment id 815055
อันร่างกายฉีดยานั้นชาได้ แต่หัวใจจะให้ชินคงสิ้นหวัง เพราะกรรมเก่าตามติดอนิจจัง หลงภวังค์ความคิดอนิจจา แวะมาเยี่ยมครับ ช่วงนี้ห่างหายไปนะครับ
24 มกราคม 2551 21:47 น. - comment id 815057
24 มกราคม 2551 21:53 น. - comment id 815061
25 มกราคม 2551 01:07 น. - comment id 815117
รัน นานๆ จะผ่านมาบ้านกลอน คิดถึงนะคะ ...ห้องนั้น...คนคนหนึ่งเข้าไปแล้วไม่ออกมา คนที่อยู่หน้าห้องได้แต่มองดู ...ทุกข์ที่ชินชาจนไม่รู้ว่าทุกข์ใดเป็นอย่างไร ทุกอย่างก้อผ่านไปโดยที่ร่างนั้นไม่รับรู้สิ่งใดของคนหน้าห้อง ...ทุกอย่างผ่านไป จบลงที่ผ้าคลุมร่าง พี่รินไม่ได้มาเขียนรันทุกข์นะคะ แต่พี่รินอยากบอกว่า ...เข้มแข็งนะคะเพราะเราต้องอยู่เพื่อเป็นกำลังใจ พี่รินเป็นห่วงรันเสมอค่ะ..
25 มกราคม 2551 09:20 น. - comment id 815175
แม้นหนาวเหน็บเจ็บนักกับรักร้าว ทุกย่างก้าวผันผ่านเกินต้านไหว ทนทดท้อทรมานรานเท่าใด แต่หัวใจยากคุ้นเคยความเฉยชา
25 มกราคม 2551 10:48 น. - comment id 815215
เพียงสักคนสักใครที่ใจมั่น ไม่แปรผันหวังอยู่เป็นคู่สม มาประคองรักไซร้มิให้ตรม ได้พร่างพรมรักแท้แก้ชินชา ที่ผ่านแล้วผ่านไปให้ย้อนคิด อันทุกข์สิทธิ์เพราะกรรมเคยทำหนา หากสิ้นทุกข์สิ้นกรรมที่ทำมา คงถึงคราครองสุขทุกทิวาร หากไม่ชิน..ชา...ลองเปลี่ยนเป็นกาแฟบ้าง ก็ดีครับ..คุณกชมนฯ..อิอิ..ล้อเล่.ง..ง... กลัวโดนเหนี่ยวจังเลย..ครับ.. บางครั้งคนเราต้องอดทนต่ออุปสรรค เนื่องจากคนเราทุกคนมีวิบากกรรมต่างกัน ไป.งก็ควรที่จะสร้างกุศลให้มาก.. ปล่อยปลา..เป็นคู่ก็ได้..ครับ.. หรือถ้าจะให้ดี...กว่านั้น..ต้องมีคู่ไปปล่อย ด้วย...เออ..ช่วงนี้..อรุณฯก็ว่างๆอยู่นะครับ อิอิ..ล้อเล่น..อีกแล้ว..
25 มกราคม 2551 11:12 น. - comment id 815224
คงมีสักวันค่ะที่เราจะชิน แต่ต้องอาศัยเวลาสักหน่อย กับเรื่องที่เกี่ยวกับความรู้สึกนึกคิด...
25 มกราคม 2551 11:12 น. - comment id 815226
กลัวอะไรกับการโดนสาวเหนี่ยวล่ะค่ะ หุหุ ถ้าหนุ่มเหนี่ยว น่ากลัวกว่านะ อิอิ (ล้อเล่น เหมือนกัน) คุณอรุณฯ ว่างอยู่ภาคเหนือ ส่วนรันว่างอยู่ภาคใต้ คงต้องต่างคนต่างปล่อยแล้วแหละค่ะ (ของใคร ใครปล่อยเนาะ ฮา) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
25 มกราคม 2551 11:17 น. - comment id 815230
25 มกราคม 2551 13:22 น. - comment id 815248
ดีจ้าน้องรัน เศร้า....เหงา.....ไม่มีใครชินชากับมันหรอก
25 มกราคม 2551 15:21 น. - comment id 815295
ไม่ชิน ชา งั้นรับ กาแฟมั๊ยคะปล.ความเศร้า ความเหงา เราต้องอยู่กับมันให้ได้เสมือนหนึ่งเป็นเงาที่เราไม่เมียงมองอ่ะค่ะ ...สังเกตุมั๊ยคะ เราไม่ค่อยมองเงาที่ติดตัวเราไปไหนต่อไหนเท่าไหร่ทั้งๆที่สีออกจะ มืดครึ้มขนาดนั้น....เพราะเราไม่ใส่ใจเงาไงคะตามได้ตามมา....ฉันจะวิ่งล่ะนะ......(พูดกับเงา) แต่เล่นเอาหอบ
25 มกราคม 2551 17:43 น. - comment id 815381
สวัสดีค่ะ อ้าย แหะ บางอารมณ์ นะค่ะ คนเราไม่ยอมทำใจให้ชินชาส้างที เนาะอ้ายเนาะ ขอบคุณเด้อ อ้าย
25 มกราคม 2551 21:00 น. - comment id 815434
สัจธรรมนี้ช่างแน่นอน เหลือเกิน...
25 มกราคม 2551 21:44 น. - comment id 815470
เกิดขึ้นบ่อยๆ ต้องทนคะ
28 มกราคม 2551 15:21 น. - comment id 816285
สวัสดีครับ.. กลอนนี้มีความหมายมาก ผมชอบจังครับ
29 มกราคม 2551 09:30 น. - comment id 816519
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
