รักถูกเขาทำร้ายวอดวายแล้ว ไม่เหลือแววความหวังครั้งเคยหวาน เขารุมเหยียบรุมย่ำซ้ำประจาน ฉันซมซานซบสะอื้นกับผืนทราย ฉันกล้ำกลืนขื่นขมทุกข์ขลุกความแพ้ เมื่อรักแท้รันทดหมดความหมาย ตะวันดับดาวเลือนเดือนละลาย ความเลวร้ายหลอนรุกทุกข์ผูกพัน ใจต้องหัดฮึกเหิมเริ่มห่ามห้าว เพื่อทุกก้าวเหยียบย่างอย่างมุ่งมั่น น้ำตาอาบแก้มกลืนทุกคืนวัน คำเย้ยหยันย้ำผ่านจนด้านชา แต่เมื่อพบคนดีสุดที่รัก เธอฟูมฟักหัวใจคนไร้ค่า ช่วยล้างรอยเลอะดินสิ้นราคา ด้วยน้ำตาใสซึ้งตรึงน้ำใจ สองมือเธอยึดมั่นให้ฉันสู้ สองตารู้รักซ่อนความอ่อนไหว สองโลกลบโศกคือสื่อสองใจ สองรักใหม่ผสานสร้างสองทางเดิน จึงร่วมทางคนดีแห่งชีวิต ที่ใกล้ชิดหัวใจไม่ห่างเหิน ความรักเธอมากท้นพ้นกล่าวเกิน ให้เผชิญความชั่วช้าท้าโลกเอย
เชษฐภัทร วิสัยจร 23 ม.ค. 2551 19:50 น. - ID 111933 
1119
2
0
23 มกราคม 2551 21:46 น. - comment id 743584
**.. พบคนดีคนนั้นรึยังครับพี่ อิ อิ งานสอนหนักไหมฮับ ...... ไม่เจ๊อะกันนานคิดตึ๋งจังเล้ยยยยย
24 มกราคม 2551 06:22 น. - comment id 779398
ดีจ้า.........คุณเชษฐภัทร วิสัยจร........แวะมาทักทายตอนเช้าตรู่จ้า........หุหุ สู้ๆๆๆ
24 มกราคม 2551 00:24 น. - comment id 814690
อ่า...วันนี้หายเมาแล้ว
24 มกราคม 2551 08:36 น. - comment id 814729
ดีคะคุณเชษฐภัทร...หายไปนานนะคะ สบายดีนะคะ..ลงกลอนให้อ่านกันแล้วดีใจคะ
24 มกราคม 2551 15:46 น. - comment id 814920
:)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
