ขอรักเธอครั้งแรกครั้งสุดท้าย มิเคยมอบหัวใจให้ใครปอง พอพบเธอดวงใจเกิดสีทอง งามผุดผ่องเพ้อฝันฉันเคียงเธอ เคยอ่อนแอแพ้พ่ายในชีวิต พรหมลิขิตเหหักหนักเสมอ ทั้งล้มลุกคลุกคลานล้าละเมอ ยามเมื่อเจอภัยพาลรานเหลือทน เจอมรสุมลุมยำมาทำร้าย ทุรนทุรายหน่ายจิตคิดสับสน ไยความทุกข์หล้นหลากท่วมกมล ความเป็นคนไร้สุขทุกข์มากมี เหมือนมีกรรมนำซัดจิตสรรพซ่าย ให้เวียนว่ายวังวนไร้สุขขี สิ้นหนทางก้าวย่างสดฤดี โอ้ชีวีช้ำตรมระทมใจ พอเธอเอื้อมมือใหญ่มาไขว่คว้า แล้วนำพาหนทางอันสดใส ให้ชีวิตที่เหลือดำรงไกล สว่างไสวในโลกอย่างโสภี ขอเก็บเกี่ยวร้อยรักด้วยอักษร จารรู้สึกย้ำวอนหทัยนี้ มิมีใครเหมือนเสมอเธอคนดี ใจดวงนี้คงมั่นเธอผู้เดียว ถึงกายห่างแต่ใจแอบชิดใกล้ กับรู้สึกข้างในยังแลเหลียว หวังเธอมอบปลอบขวัญของทุกเสี้ยว กับดายเดียวแพ้ผลาญภัยชีวา ขอรักเธอด้วยใจใช่หวังครอง มอบรู้สึกสนองใช่ไขว่คว้า แค่ได้รักชื่นชมสุขอุรา มิหวังคว้ากายเธอมาแนบทรวง
20 มกราคม 2551 19:14 น. - comment id 813252
ขอเพียงได้รักเธอก็มีความสุขแล้ว.ยังงั้นป่าวคะน้องบัว...
21 มกราคม 2551 05:30 น. - comment id 813417
หวัดดีจ๊ะ น้องบัว วันนี้พี่มาเยี่ยมจ๊ะ
22 มกราคม 2551 23:45 น. - comment id 814283
ใจเป็นของเราคลอเคล้าไม่มีหน่าย แต่ร่างกายคนอื่นเขาชื่นชิด ไม่อยากได้อิงแอบแนบสนิท กลัวเป็นพิษร้อนรนสุดทนทาน สุขในฝันสรรค์คำมากล่าวอ้าง ตัวอ้างว้างแต่ใจใฝ่ฝันหวาน สร้างวิมาณในอากาศมาเนิ่นนาน อยากสมานสนิทสนองคุ้มครองเธอ น่าจะต้องมีคนดูแลนะ ว่าไม๊ อิอิ
23 มกราคม 2551 15:00 น. - comment id 814529
สวัสดีค่ะพี่กุหลาบขาว (พี่ญา) พี่ญาพูดถูกต้องแล้วค่ะ อิ อิ อิ พี่ญาสบายดีป่าวค่ะ บัวไม่ค่อยเห็นพี่ญา มาเขียนกลอนเท่าไรเลยนะค่ะ หรือว่างานยุ่งเหมือนบัวค่ะ พักนี้บัวก็เขียนน้อยค่ะ เพราะญาติผู้ใหญ่ท่านเสียภายในเดือนเดียวกันไปสามคนแล้วค่ะ พักนี้คนที่อายุขึ้น60กว่า ไปกันเยอะจังค่ะพี่ญา มันคงเป็นเช่นนี้เองนะค่ะชีวิตคนเรา บัวขอให้พี่ญามีความสุขนะค่ะ บัวคิดถึงพี่เสมอค่ะ สวัสดีค่ะ พี่เพรง.พเยีย (พี่นาง) บัวขอบคุณพี่นางค่ะ ที่ยังคิดถึงบัวอยู่ บัวไปหาพี่นางกับพี่สดายุทุกครั้งค่ะ ไปนั่งฟังเพลงของพี่นาง แล้วก็ย่องกลับค่ะ อิ อิ อิ บัวขอให้พี่นางมีความสุขสดใสทุกเวลาค่ะ
23 มกราคม 2551 15:02 น. - comment id 814531
เห็นน้ำคำอักษรวางอ้างเอย ชวนเฉลยความในของใจนี้ ใช่ใครปองชื่นชิดสนิทมี ใจดวงนี้เปล่าว่างร้างคนครอง อักษราถักร้อยคอยปรุงเปรอ เฝ้าบำเรอความรู้ไว้ผุดผ่อง ทอสำเนียงสร้อยสายลายบทกรอง หวังเรืองรองชูจิตพิศวลี จึงประดิษฐ์คิดคำลำเรียงรัก เสกรุ้งถักเคียงร้อยสรรค์ศัพท์ศรี แต่งแต้มฝันออดอ้อนด้วยวจี ว่าใจนี้ตรอมตรมระทมดาย เรามิอาจเป็นได้อย่างใครคิด แต่ผูกจิตคลอเคลียร์มิหนีหาย ทุกเส้นทางชีวิตยังยาวไกล หวังฟ้าเปิดเมื่อไรได้พบกัน สวัสดีด่ะ พี่ฤกษ์ บัวกะลังเปิดรับสมัครอยู่ค่ะ ( มะใช่ สมัคร สุนทรเวช นะค่ะ อิ อิ อิ ) อ๋อ ข่าวที่รอ คงจะไม่สมหวังหรอกค่ะถึงอย่างไรก็ไม่ .....ไม่ ไม่