ถึง..คุรุบุพาจารย์
กะลาสีเบจ
ถึง..คุรุบุพาจารย์ประสานถ้อย
ร่วมเรียงร้อยคุณานันต์ผู้สรรค์สร้าง
หว่านเมล็ดปัญญาคณาทาง
ทรัพยางกรตะกรันเป็นวันครู
ปูชนียบุคคลปรนนิบัติ
ชะแง้มงัดวิชชามาเขลาขลู
บ่มจริยาเสี้ยมสอนช้อนอนู
ดั่งพรมปูให้ก้าวย่างย่ำทางไป
น้ำตาริน..กินอาบบ้างบนทางสอน
ท้อใจถอนหยดสหายพร่างพรายไหล
เห็นหิ่งห้อยกร่อยแสงแล้งเชื้อไฟ
เกือบมอดไหม้ดับฝันวันโคจร
ปาดน้ำตาที่รินหลั่งบังวิชาชีพ
มาเป็นแสงประทีปกลีบอัปสร
จุดส่องทางหิ่งห้อยน้อยแสงจร
ให้รุ่งร้อนโรจน์สว่างกลางราตรี
เสียสละกิจวัตรประจำคาบ
เหงื่อต่างอาบคลาคล่ำฉ่ำเกศี
ปุจฉา?ศิษย์ร้อยข้อรอพาที
ครูวจี..วิสัชนามาครบครัน
วันที่สิบหกมกราเวียนมาถึง
ศิษย์รำพึงครูบาคณาสรรค์
น้อมเคารพกตัญญูกตเวทิวัญ
แด่คุณครูผู้ส่งฝันจากฟากไกล
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของครูผู้เคารพ
สถิตกลบเพทร้ายพรายตักษัย
ร่างกายาสุขะพลานามัย
ไร้โรคภัยสุขเกษมเปรมปรีดา
น้อมรำลึกถึงบุญคุณ..ครูทุกท่าน
....กะลาสีเบจ (๑๔ มกราคม ๒๕๕๑)