รักและคิดถึง...จากเฒ่าเทียม

แก้ว กรุงเก่า

จากเฒ่าเทียม  บ้านทุ่ง   ถึงลุงแก้ว
หลายเดือนแล้วเอ็งไม่ผ่านมาบ้านข้า
เสร็จเกี่ยวข้าวขึ้นยุ้งจากทุ่งนา
ว่าจะชวนไปวิดปลาบ้านตานวน
ก็คิดถึงห่วงกังวลแบบคนแก่
หูตาแย่หลงลืมจบมีครบถ้วน
นอนหลับยากตื่นง่ายใครรบกวน
มักจะชวนขัดใจเรา...นายเฒ่าเทียม
ได้ข่าวว่าเอ็งโชคดีรับปีใหม่
โรคหัวใจกับความดันมันมาเยี่ยม
งดยาดองกระชายดำตามธรรมเนียม
กินกระเทียมสดสดลดความดัน
น้ำมันแพงค่าแรงถูกลูกมันบอก
แก่หัวหงอกอย่างพวกเราเฝ้าขยัน
ปลูกพืชผักสวนครัวกินหัวมัน
เดือนละพันลูกมันให้ไว้ทำบุญ
ข้าวเปลือกถูกไม่เก็บไว้จำใจขาย
ทั้งวัวควายเป็ดไก่คู่กับหมูขุน
อยากเลี้ยงไว้แต่ปีนี้ไม่มีทุน
หาเงินหมุนหัวอาหารบานตะไท
ปลาในบ่อปล่อยไว้ก็หายจ้อย
ห้าหกร้อยซื้อมางานผ้าไหม
ทั้งตะเพียนนิลเทพาและปลาไน
มันจับไปตอนข้าฯไปหาเอ็ง
ถ้าเอ็งว่างแวะมาหาบ้างนะ
เรื่องพบปะพูดคุยเอ็งลุยเก่ง
มาเป่าขลุ่ยคลอเศร้าเคล้าเสียงเพลง
ให้ครื้นเครงใจกันเหมือนวันวาน
จะขอจบด้วยบทกลอนก่อนลาจาก
อยากขอฝากข้อเตือนใจแม้ไม่หวาน
ชีวิตคนอยู่ไปอาจไม่นาน
กุศลทานกรรมชั่ว-ดีอยู่ที่ตน
รักและคิดถึง
จากเฒ่าเทียม