รักร้าว(ภาค๒)

โอเลี้ยง

๑๐
กับครั้งแรกชายหนุ่มยอมทนนิ่ง
ด้วยรักหญิงจริงใจมิกลัวบ่น
พยายามอ้อนง้อดวงกมล
เฝ้าดั้นด้นทนด่าให้ลงทัณท์
เรื่องสงบรักหวานบานสะพรั่ง
เป็นอีกครั้งที่ทั้งสองวาดเติมฝัน
ให้ผู้ใหญ่มาคุยปรึกษากัน
ถึงหมายหมั้นวิวาห์ในเร็ววัน
๑๑
อีกสามเดือนก่อนวันงานหมั้นหมาย
หัวหน้าชายมีคำสั่งเร็วเกินสรร
ให้ชายหนุ่มไปต่างแดนนับร้อยวัน
จึงเลยวันทันหมั้นที่สาวรอ
เรื่องเลื่อนวันยั้งรออย่าเสนอ
ด้วยตัวเธอดื้อรั้นจนคนหงอ
เมื่อตั้งใจจะยืนมิยอมงอ
เรื่องรอต่อหมดทางจะเป็นจริง
๑๒
จึงมีแค่ลาออกจากนักข่าว
เป็นหนูตกถังข้าวตามคำหญิง
แต่ตัวเขารีรอหวังประวิง
ด้วยยังหยิ่งศักดิ์ศรีที่มีมา
๑๓
ตัวชายหนุ่มเริ่มเศร้าเคล้าความกลุ้ม
กลัวร้อนรุ่มหมดงานหมดคุณค่า
แล้วโชคร้ายก็มาอวดศักดา
เมื่อกานดารู้ข่าวเขาเลือกไป
๑๔
งานหมั้นหมายยุติวิวาห์สิ้น
รักถวิลจบลงด้วยหมองไหม้
แต่ตัวเธอหาหยุดความโศกไว้
เที่ยวไล่ล่าด่าทอชายคนรัก
๑๕
เมื่อห่างหายจากกันระยะหนึ่ง
ใจไวพจน์เริ่มซึ้งเรื่องอกหัก
เขารู้ดีความรักที่ทายทัก
ยากสมัครให้สมตามใจปอง
ด้วยดอกฟ้าดอกนี้ยากรักษา
ยากบูชายกย่องอยู่ร่วมห้อง
อารมณ์เธอดุจเพลิงเกินประคอง
จึงปล่อยตามครรลองของชีวี
๑๖
ในสามเดือนที่สาวเพียรตามด่า
ไร้เวลาไม่เลือกสถานที่
เธอตามไปแดนไกลด้วยฤดี
ที่ล้นปรี่ด้วยแค้นใช่รักงาม
เขาจึงเลิกกับเธอด้วยสันติ
เธอทิฐิไม่คิดหยุดท้วงถาม
เดินจากมาไม่ง้อไม่คิดตาม
จนสามเดือนผ่านไปเขากลับมา
๑๗
การพบหน้าอีกครั้งของทั้งสอง
เต็มด้วยหนองเจ็บปวดเกินสรรค์หา
ในทุกครั้งที่พบหน้าสบสายตา
เธอด่าไปเขาด่าตอบหมดต่อรอง
มาณีวรรณเริ่มรู้เธอหมดค่า
เมื่อสายตาคนรักขุ่นหม่นหมอง
ไม่มีแววยิ้มสรวลให้ลิ้มลอง
มีแต่จ้องสาดเพลิงเผาผลาญใจ
๑๘
อนงค์นางเริ่มนิ่งหลบเลียแผล
อยู่กับแพ้ในห้องคอยถูไถ
ด้วยคิดว่าไม่นานต้องเปลี่ยนไป
ให้ใจเธอหมดช้ำหมดราคี
แต่ความรักของเธอสร้างผิดที่
แค่เพื่อนรี่มาฟ้องยุเสียดสี
ว่าคนรักมีใหม่มาภักดี
พาเธอเคืองเจ็บถี่สะเทือนทรวง
..............จบภาค๒..................