ลมหนาวโบกลมโศกมาอีกคราแล้ว ไร้วี่แววเสียงนกกาคราฟ้าสาง สายหมอกโปรยโรยราดูเลือนราง แสนอ้างว้างหมองหม่นจนเศร้าใจ เคยสดชื่นกลับสลดแสนทดท้อ เคยหยอกล้อกลับหมางเมินเกินขานไข ชาวประชาอาดรูทั่วถิ่นไทย สะอื้นไห้ใจปวดแปลบแทบพังภินท์ สิ้นพระชนม์สิ้นสมเด็จสิ้นเจ้าฟ้า คนึงหาอาวรณ์ไหว้ใจถวิล กราบบังคมอาลัยหาน้ำตาริน ทั่วแผ่นดินร่ำไห้ใจมลาย ส่งเสด็จสู่สวรรค์วิมานแก้ว พริ้งเพลิดแพร้วแวววับลอยลับหาย พระคุณท่านสถิตย์อยู่มิรู้คลาย ถวิลถวาย...สมเด็จพระพี่นางกัลยาฯ ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม
12 มกราคม 2551 09:41 น. - comment id 810305
รินน้ำตาอาลัยทั้งแผ่นดิน โศกถวิลเพชรพสุธาลาสู่สวรรค์ กรานศิระอธิษฐานจิตตราบชั่วกัลป์ จงน้อมนำพระองค์เสด็จสู่นิรันดร์นิรพานค่ะ เทิดไว้เหนือดวงชีวันทุกชาวไทยในแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองค่ะ ที่จักตราจำพระเมตตา กรุณาธิคุณ ไปตราบชีวิตจะหาไม่
12 มกราคม 2551 11:23 น. - comment id 810339
คุณพุดพัดชาครับ งดงามมากครับสำหรับร้อยเรียงอัขรา..ครับในฐานพสกนิกรของพระองค์ท่าน...รู้สึกสำนึกรักอาลัยตราไว้ในดวงจิตครับ