นั่งมองฟ้าข้างหน้าต่างบานเก่า อยู่กับเงาเงียบงันเกินหลีกหนี ในกรงกรอบห้องเหงาห้องห้องนี้ เบื่อเต็มทีลองออกไปให้พ้นกรง เปิดประตูห้องนอนไปห้องโถง ดูโล่ง ๆ แต่ยังมีที่บอกบ่ง แม้กว้างใหญ่ก็ยังเป็นกรอบกรง เรายังคงอยู่ในกรอบครอบตัวเรา เปิดประตูห้องโถงลงจากบ้าน มาหยุดที่หน้าลานบ้านยิ่งเศร้า ก็ยังคงเป็นกรอบครอบตัวเรา ลมบางเบาพัดแผ่วพลอยสะท้าน จึงเข้าไปหยิบกุญแจสตาร์ทรถ ทิ้งกรงกรอบทั้งหมดไว้ที่บ้าน ขับไปหน่อยค่อยรู้สึกนึกรำคาญ ประตูรถทุกบานก็กรอบกรง จึงจอดรถข้างทางอย่างเหนื่อยหน่าย เดินเลื่อนลอยคลับคล้ายคนใหลหลง ไปตามทางทอดยาวเป็นเส้นตรง ก็ยังคงอยู่ในกรอบคนเดินเท้า เจ้าข้าเอ๋ย... จะทำอย่างไรดี ถ้าไม่ช่วยข้านี้มีหวังเศร้า ก็โลกนี้มีแต่กรอบครอบตัวเรา โลกใบเหงาก็เข้ากรงจักรวาล
อินทรีน้อย 11 ม.ค. 2551 07:23 น. - ID 111475 
1240
1
0
11 มกราคม 2551 09:28 น. - comment id 810006
ข้าพเจ้ามีกรอบรูปดาว เดี๋ยวโดดเข้าโดดออก อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
