ไข้ระทม

โอเลี้ยง

ลั่นทมอวลกรุ่นกลิ่นลอยตามฝน
เหมือนถนนทุกสายต่างร้องไห้
ยิ่งลมพลิ้วกลิ่นเศร้ากระจายไกล
พาจิตใจป่วยไข้ช้ำชาชิน
ลั่นทมเอยเจ้าเหงาหรือเศร้าโศก
ไยย้ายโยกโบกกลิ่นกรายถวิล
หรือเจ้าช้ำเดียวดายเป็นอาจิณ
หรือเคยชินหลงบ่วงห่วงระทม
เสียงลมครวญคล้ายดังเจ้าซุกซ่อน
รอนร้าวร้อนหล่นเกลื่อนห่มกลิ่นขม
กลิ่นอาบอวลช่างเศร้าเคล้าระทม
ใจซับซ้อนซมซ่อนทุกข์วังเวง
กลีบเบาบางบนทางที่เดินผ่าน
เหมือนทั่วลานเรียงหนามทิ่มข่มเหง
ทั่วทุกทิศกลิ่นโศกเปิดบรรเลง
เหมือนวางเพลงคร่ำครวญหลอนบนทาง
ลั่นทมเคว้งคนคว้างบาดวิถี
ฟ้าเปลี่ยนสีหมองหม่นดูเวิ้งกว้าง
รอยเดียวดายลามไหม้ไม่จากจาง
กลิ่นสดใสเหินห่างสุดสายตา
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน