หมู่วิหคเหินฟ้าร่อนถลา บินมาจากน่านฟ้ายามหน้าหนาว สายน้ำมีน้ำค้างเกาะพริ้งพราว เจ้าหนีหนาวลงใต้มาเล่นลม มาเป็นคู่ชูพริ้งให้อิจฉา อนิจาความรักไม่สาสม มีตัวเดียวร่อนปีกมาตามลม ดูเจ้าช่างระทมไร้วิญญา เหม่อมองไปยังเจ้าผุ้โดดเดี่ยว เหลือบแลเหลียวรอบกายไม่มีหนา สักตัวที่จะอยู่ข้างกายา ให้เจ้าบินถลาเคียงคู่ไป เหมือนกับข้าตัวคนเดียวไร้คู่คิด คงเพราะฟ้าลิขิตจึงเป็นได้ ให้คนรักของข้ามาเปลี่ยนใจ ไปมีรักครั้งใหม่รื่นอารมณ์ อนิจาโอ้ว่าเจ้านกน้อย เจ้าคงคอยใครสักคนมาสุขสม ด้วยดวงใจร้าวรานน้ำตาตรม เช่นตัวข้าขื่นขม.. ตรอมตรมใจ
ขนมปังสังขยา 9 ม.ค. 2551 15:48 น. - ID 111416 
1065
3
0
9 มกราคม 2551 20:57 น. - comment id 809452
เห็นคนชื่อเหมือนอาหารที่เราโปรดเลยแวะ มาเยี่ยม และอ่านกลอนงามด้วยจ้า
แก้วประเสริฐ.
9 มกราคม 2551 22:40 น. - comment id 809513
เจ้านกน้อยเล่นลมไกลใจห่วงหา เจ้าถลาลืมดินถิ่นอาสัย จะทิ้งพงพนาบ้านป่าไป จะเหลือใครไหนเล่าเขาดูแล สู่โลกกว้าง คงอ้างว้างเดียวดายคล้ายดวงแข จันทรางามเดียวดายหาใครแล คิดถคงแค่ดวงใจ....ให้ใครคอย.. แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ..
10 มกราคม 2551 00:32 น. - comment id 809546
คุณแก้วประเสริฐ , คุณครูพิม ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาตอบให้ เพิ่งกล้าเอากลอนมาลง หลังจากที่แอบอ่านมานาน ราตีรสวัสดิ์ค่ะ
10 มกราคม 2551 01:21 น. - comment id 809548
สงสารเจ้าวิหคนกตัวน้อย แล่นลมคอยคนรักหักเหหา ยอมระทมตรอมตรมระทมพา อนิจจานกน้อยคอยคนเคียง บอกอาจารย์ให้แนะนำมาลงบ่อยๆนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
