๏ ดวงตะวันผันกลับลาลับโลก พาวิโยคยามถวิลดังสิ้นหวัง ฟ้าเลือนรางจางแสงแรงพลัง เหมือนพี่ยังยาตรไปห่างไกลเรือน นกขมิ้นบินจรจับคอนเดี่ยว พี่เปล่าเปลี่ยวแปลบอกฟกเสมือน ขมิ้นพรากจากไกลไม่คืนเยือน เรียมไม่เลือนลืมรังอังอุ่นไอ เยือกน้ำค้างพร่างพรมระทมหม่น น้ำตาหล่นลงอกสะทกไหว คิดคะนึงถึงน้องทั้งห้องใจ ว่าวันใดเวียนกลับรับขวัญตา ใจพี่เหงาเศร้าโศกโลกสลด ร้าวระทดราวขมิ้นถวิลหา เยือกกมล พ้นน้ำค้าง กลางพนา เพราะจากลาร้างเจ้าจึงเหงาทรวง ๚
วฤก 22 ก.พ. 2545 17:02 น. - ID 11140 
1057
3
0
22 กุมภาพันธ์ 2545 18:21 น. - comment id 36839
ภาษาสวย กลอนเพราะเช่นเดิมค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2545 18:41 น. - comment id 36846
เพราะจังครับภาษาสวยมาก
22 กุมภาพันธ์ 2545 19:42 น. - comment id 36864
ติดตามอ่านไม่เคยผิดหวังเลยครับ
22 กุมภาพันธ์ 2545 23:27 น. - comment id 36891
ข้าน้อยขอติดสอยห้อยตาม อิอิ..// ความคิดถึงไม่เคยปราณีใครเลยเนาะ
23 กุมภาพันธ์ 2545 01:29 น. - comment id 36925
ขอติดตามคอยดู เป็นต้นแบบด้วยจ้า....
24 กุมภาพันธ์ 2545 05:27 น. - comment id 37085
อิอิอิ ตามมาอ่านค่ะ กลอนคุณหมออยู่เหนือคำชมอยู่แล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
