ความอ่อนแอก็เป็นเฉกเช่นนี้ เข้าครอบงำชีวีที่สุขสันต์ เหลือทิ้งไว้แต่เพียงความเงียบงัน ยามหลับฝันก็หมดหายมลายไป ยังจำได้ไหม... สายฝนจากฟากฟ้า โปรยร่วงมาสู่แผ่นดิน ระแหงแตกพังภินท์ ได้กลับคืนเป็นผืนเดียว ความหวังดั่งสายฝน ช่วยฟื้นคนเหมือนพืชเขียว โอบอุ้มหัวใจเซียว ให้กลับตื่นชื้นผืนงาม ยังจำได้ไหม...