หน้าส่วนตัว
ดุ่มดุ่มเดินเรื่อยไปในไพรกว้าง
บนเส้นทางระคนด้วยดงหนาม
มีเข็มทิศกลางใจให้ติดตาม
และตีนเปล่าที่เหยียมย่ำตามก้าวเดิน.
แต่ต้นเดินเจ็บแท้ทรมานจัด
ตีนอ่อนหัดยกย่างบนผิวเผิน
แต่กระนั้นก็สู้ทนและก้าวเดิน
เหยียบเผชิญอุปสรรคนับร้อยพัน.
เมื่อเวลาผ่านไป ณ ไพรกว้าง
ตีนกระด้างกร้านเวลาที่แปรผัน
ก้าวเหยียบหนามทุลักทุเลกล้าฝ่าฟัน
เพราะเจ็บนั้นค่อยคลายและหายจาง.
สองตีนเหยียบย่ำยึดทั้งฮึดสู้
ก้าวพ้นลู่ทางป่าเห็นฟ้าสาง
มองจุดหมายใคร่ไขว่คว้าอยู่ปลายทาง
แค่ก้าวย่างไปตามทางเพื่อคว้ามา.
ธ.ปฏิยุทธ์ 30 ธ.ค. 2550 20:34 น. - ID 111075 
1887
0
0
31 ธันวาคม 2550 00:13 น. - comment id 805939
แวะมาเยี่ยมอ่านกลอนครับ
31 ธันวาคม 2550 00:44 น. - comment id 805941
31 ธันวาคม 2550 09:59 น. - comment id 806014
ก้าวไปอย่างใจสู้ แม้รู้ทางลำบากยิ่ง สองเท้าก้าวไปแม้ใจท้วงติง นี้คือสิ่งจริงแท้แก่ชีวิต
31 ธันวาคม 2550 11:23 น. - comment id 806085
สวัสดีปีใหม่ค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ
10 มกราคม 2551 09:58 น. - comment id 809640
อยากได้กลอน , คำคม จะได้นำไปถ่ายทอดให้เด็ก ช่วยผมด้วยครับ Kanlayanawat1@hotmail.com
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
