สองปีแล้วที่พลัดมาจากถิ่นเกิด เพื่อมาเปิดทางความรู้ที่กรุงศรี มาศึกษาหาความรู้ปริญญาตรี เพราะเป็นที่ที่ที่ต้องมาหาวิชา ทั้งตำราวิชาการข้าอ่านเขียน ทั้งบทเรียนกระบวนดาบข้าฝึกฝน ทั้งบุ๋นบู้มีไว้ประดับตน ไม่มืดมนเอาตัวรอดให้รอดตาย ใกล้เวลาสองเดือนที่ต้องจาก เวลาพรากวันวานน่าใจหาย ทั้งโรงเรียนทั้งสำนักอบรมกาย ข้าต้องยายกลับถิ่นที่จากมา ข้านึกถึงคำทุกคำครูพล่ำสอน ข้าก่อนนอนนึกถึงรำพึงหา เจ้าจะทำอะไรใช้ปัญญา แล้วจะพาตัวของเจ้าไม่อับจน
27 ธันวาคม 2550 17:14 น. - comment id 804994
ครับเราควรนำสิ่งที่ร่ำเรียนมาไปพัฒนาบ้านเกิดของเรา คนข้างหลังยังรอคอยบัณฑิตใหม่ ไปกอบกู้และพัฒนาครับ ยินดีด้วยครับน้อง
27 ธันวาคม 2550 18:56 น. - comment id 805040
สวัสดีค่ะคุณนักดาบ มีคำกล่าว ว่าไว้ ให้มองเปรียบ จอมมารเทียบ จอมยุทธ์ ต่างตรงไหน แม้วิชา ปัญญา สูงเท่าใด หากไม่ใช้ เป็นประโยชน์ ก็แค่มาร สิ่งสำคัญ ใช่อยู่ ที่รู้ล้น แล้วอวดตน ข้าเก่ง ผู้กล้าหาญ สำคัญที่ รู้ใช้ ประกอบการ เพื่อประโยชน์ ผสาน ของผองชน ***************************************
8 มกราคม 2551 18:24 น. - comment id 808946
คิดถึงบ้านเหมือนกันจ๊ะ ยังไงก็ขอให้จบตามที่ตั้งใจไว้นะคะ เอาใจช่วย