จิบน้ำชาริมแม่ปิงอิงสายน้ำ จดจำคำหวานเธอละเมอฝัน สาวเมืองหมอกอย่าหลอกเล่นซ่อนเร้นกัน เพ้อรำพันคิดถึงอยู่ไม่รู้คลาย สายลมพลิ้วใบไม้ไหวริมชายฝั่ง คู่รักนั่งหยอกเย้าเราใจหาย หมอกจางจางบางตามาพร่างพราย เธอแม่อายส่งเสียงเพียงยลยิน ฤ ภูตผีนางไพรแห่งใดหนา แกล้งอุราปั่นป่วนชวนถวิล เสียงไพเราะเกาะกินใจยามได้ยิน ใจไม่สิ้นความหลงตรงน้ำคำ หากฟ้าสร้างทางรักให้หนักอก ต้องระหกระเหินเดินถลำ หนทางไกลไม่ท้อขอก้าวย่ำ ดอยสูงล้ำเสียดฟ้าจะฝ่าฟัน ขอเพียงซับน้ำตาเวลาเศร้า เป็นดั่งเงาเคียงข้างเส้นทางฝัน รักษาแผลดูแลใจให้ทุกวัน จนเธอนั้นหายดีสุขีพอ เห็นเรือล่องท่องแม่ปิงยิ่งเปล่าเปลี่ยว เหม่อและเหลียวรอบกายอายจริงหนอ คงเดียวดายไร้ใครให้พะนอ เพียงแต่รอเธอเห็นใจมอบไมตรี.....
คีตากะ 11 ธ.ค. 2550 17:50 น. - ID 110494 
959
1
0
11 ธันวาคม 2550 18:23 น. - comment id 798810
ตกลงจะเศร้าดีมั๊ยเนี้ย อือือ
11 ธันวาคม 2550 18:58 น. - comment id 798825
น้ำปิงไหลล่องเรือชม อกตรอมตรมเหงาหงอยใจเหลือ ขาดเงาร่างน้องนางมาชิดเครือ หมองหมางเหลือหมางเมินเหินห่างไป
11 ธันวาคม 2550 22:30 น. - comment id 798939
มาเมืองหมอกขอบอกอย่ามาอ้อน มาบอกตอนจะกลับใครทันหา อยู่แม่อายไกลนักกว่าจะมา ตัวพี่ยาได้เวลากลับเมืองกรุง เดินโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่หน้ามอ อย่าเพิ่งท้อเดินเที่ยวต่อบนดอยสูง ดอยสุเทพมีครูบาค่าจรุง กราบท่านมุ่งสู่คุณงามและความดี สาวเวียงพิงค์ขออภัยนั้นใหญ่หลวง ไม่รู้เลยมีใครห่วงไม่สดสี ไว้วันหน้าหากโอกาสพี่พอมี มาอีกทีจะพาแอ่วแถวแม่ปิงรู้ว่า..ไรดีนี่...เหนื่อยละสินั่งรถไฟกว่าจะถึงบ้าน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
