วันนั้น... ถามหัวใจ ตัวเอง หลายครั้งหลายครา ว่าแน่ใจนะ จะละ ทุกสิ่งสิ้น งานที่ชอบ ที่ต้องหอบกาย ไปไกลถิ่น และเสียงพิณ ที่ใจจด มาเนิ่นนาน คืนและวัน ผันผ่าน มาเป็นปี จวบวันนี้ ที่หัวใจ ดั่งไร้ฝัน งานดำเนิน เดินบนดิน อย่างสามัญ เช้าออกบ้าน เย็นกลับเรือน เหมือนทั่วไป หลายครั้ง บางครา ก็สับสน นี่หรือคน นี่แหละคน นี่ใช่ไหม รัก..ภาระ ใยต้องมา กำหนดใจ ว่าต้องทำอะไร อย่างไร ดีไม่ดี วันนี้.. บอกหัวใจ ตัวเอง หลายครั้งหลายครา ก็เลือกแล้วน่ะ อย่าคิดมาก จงทำตามหน้าที่ บางอย่างเท่านั้น ที่มันหายไป อย่าได้ใยดี เพราะที่อยู่ตรงนี้ คือชีวิตที่แท้ และความรักที่จริงใจ
ห่อหมก 5 ธ.ค. 2550 01:42 น. - ID 110289 
1228
3
0
5 ธันวาคม 2550 13:16 น. - comment id 796979
ครับ คนเราก็ต้องเป็นเช่นนี้แหละครับ งาน ภาระ หน้าที่ วัน คืน ปี เรากำหนดภาระ หรือ ภาระกำหนดเรา
6 ธันวาคม 2550 13:10 น. - comment id 797226
เราอยู่บนโลกนี้ล้วนแต่ต้องแลกไป แลกมา ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเราทั้งนั้นคะ เป็นกำลังใจให้กับการเดินทางของชีวิตนะคะ
8 ธันวาคม 2550 20:47 น. - comment id 798083
..เช่นกัน เช่นกัน..ดีจ้านู๋เปิ้ล..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
