เจ้ามิ่งขวัญ..คนยาก...!

พุด

นางนวลบินว่อนร่อนโฉบ
อวลโอบอกอุ่นอิงขวัญ
อ้อมรักพักพิงนิรันดร์
สวรรค์แย้มเยือนในใจ
เคียงกันปันดีแด่โลก
ดับโศกดับเศร้าหวั่นไหว
รู้รักเมตตาอภัย
ลมหายใจไม่นานผ่านวัน
นิ่งนิ่งดื่มด่ำงามธรรมชาติ
หวังวาดเคียงกันสร้างฝัน
เพียงเรามีกันและกัน
เท่านั้นก็คงงามพอ
ปรารถนาใดไหนเล่าเจ้าจอมภักดิ์
รู้รักรู้ให้ไร้ร้องขอ
กี่กัปป์กี่กาลรู้รอ
รู้พอสร้างเพียงนวลใจใฝ่บุญ...!
.................................................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html
วิมานดิน 
ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า 
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป
เป็น วิมานอยู่บนดิน 
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...