ทำได้แค่เพียงรักเท่านั้น วันวันทำได้เพียงแค่นี้ เลิกรักเธอไม่ได้สักที วันนี้จึงมีแต่น้ำตา ทำได้แค่เพียงเท่านี้ รอรักอย่างที่เคยเหว่ว้า ไม่จำเป็นต้องรับรู้ความรู้สึกที่มีมา วันนี้ความผูกพันห่วงหาสิ้นเยื่อใย เท่านั้น แค่รักที่ได้ทำ วันนี้ชอกช้ำย้ำยิ่งร้าวไหว มีเธอให้ได้รักแต่มิอาจได้หัวใจ วันนี้จึงหม่นไหม้ เพียงรักแค่ได้ทำ คงไม่มีเหลืออะไรอีก ว่ายเวิ้งโลกส่วนซีกที่ตอกย้ำ รักเธอซ่อนเก็บในความทรงจำ รักได้แต่ยังช้ำเท่าเดิม
29 พฤศจิกายน 2550 11:12 น. - comment id 794715
ปลดปล่อย ปล่อยใจลอยพัดพลิ้วปลิวพลั้งเผลอ ต่างเสมอสายลมที่พัดผ่าน ติดในห้วงห่วงกระแสธาร กับวันวานความหลังอดีตกาล ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชีวิต ช่วยลิขิตทางเดินเส้นขนาน มิแยแสรอยปรักแห่งร้าวราน มิประรอยแตกแห่งหัวใจ ปล่อยใจเจ็บเหน็บหนาวสู้ความเหงา สะท้อนเงาเราเศร้าพาหวั่นไหว เก็บน้ำตาตัวเองตลอดไป อย่ารินไหลเพื่อใครอย่างง่ายดาย ชั่วชีพหนึ่งได้รักใคร..ย่อมดีกว่าร้าง ไร้ซึ่งความรัก (วรรคหนึ่งของไพวรินทร์ ขาวงาม)
1 ธันวาคม 2550 14:36 น. - comment id 795424
ความรักที่เรามีให้ มันไม่ใช่แบบเสน่หา เป็นความรักความศัทธา ความเสน่หามันมาช้าจนเกินไป และห่วงใย