นั่นเธอเห็นภูเขาใหญ่บ้างไหมนั่น เหมือนใจฉันมั่นอยู่มิรู้ไหว จะผ่านร้อนผ่านหนาวยาวเพียงใด เป็นเขาใหญ่มั่นคงอยู่ยงยืน เมื่อเธอเหยียบภูเขาใหญ่ในอุ้งบาท ย่อมไม่อาจเห็นหมดจรดแผ่นผืน เหมือนเธอคิดแคบแคบ แอบกล้ำกลืน ทั้งวันคืนจะมืดมิด จิตมืดมัว ภูเขายังเป็นภูเขาเท่าที่รู้ ถ้ายืนอยู่ห่างห่างมอง ต้องเห็นทั่ว คือเห็นทั้งเทือกเขาที่เนานัว เหมือนเห็นหัวใจฉันที่มั่นคง ถ้าเธอคิดอย่างนี้อีกกี่ชาติ ก็ไม่อาจเห็นภูเขา ที่เฝ้าหลง ภูเขานี้มีต้นไม้เต็มไพรพง คือ รัก ยงยืนทั่วเต็มหัวใจ มีสายน้ำเย็นใสไหลไม่หยุด เปรียบประดุจ ความคิดถึง ซึ่งล้นไหล มีสายลมพลิ้วผ่านม่านพฤกษ์ไพร คือ สายใยผูกพันนิรันดร์กาล นั่นเธอเห็นภูเขาใหญ่บ้างไหมนั่น ทุกคืนวันมันหมองหม่นถูกคนผลาญ ฤทธิ์แห่งความไม่เข้าใจ ไหม้รอนราน มันต้องการ ความเข้าใจ จากใจเธอ.
ไม้เก็ด 18 ก.พ. 2545 23:45 น. - ID 10999 
578
0
0
19 กุมภาพันธ์ 2545 09:16 น. - comment id 36312
อยู่ใกล้มากก็มองไม่เห็นได้ไม่ทั้งหมด คนไกลเห็นภาพได้กว้างกว่า อารมณ์นี้เปล่า คนใกล้ ไม่เข้าใจ คนไกล เฝ้าชื่นชม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
