จันทร์กระจ่างพร่างพรมทอห่มฟ้า ต้องน้ำตาข้าน้อยคอยรักหวน ใต้คืนหนาวพราวเพ็ญเห็นแสงนวล นางหนึ่งครวญรำพันฝันลำพัง แว่วเสียงเพลงเพียงแผ่วแก้วระทึก ย้อนรำลึกอดีตกรีดใจฝัง อวลด้วยกลิ่นไม้ดอกตอกภวังค์ ภาพความหลังผุดพรายดังสายธาร ยลราตรีชูช่อลออตา ปวดอุราคราประจักษ์รักถูกผลาญ เพียรฝังรอยเจ็บไว้ในห้วงกาล ยังคืบคลานคอยเตือนเหมือนเงาตน พี่มั่นคงแน่วแน่แม้ไกลห่าง นวลน้องนางเชื่อเถิดหนาอย่าสับสน คิดระแวงแคลงไยให้ร้อนรน เจ้าหน้ามลน้องสาวจักร้าวราน ใครกันหนอลืมคำที่ย้ำฝาก ลับลาจากพรากแล้วสิ้นแววหวาน สุดระกำช้ำตรมแทบซมซาน เป็นบำนาญตราตรึงสุดซึ้งทรวง โอ้กระไรไฉนเล่าช่างเขลาแท้ เฝ้าคอยแลเป็นไปด้วยใจหวง มิอาจยื้อรั้งชิด ฤา คิดทวง เร้นความห่วงอยู่ห่างอย่างเดียวดาย ถ้าโลกนี้มีแต่แค่เราสอง จักร่วมปองภิรมย์สมดังหมาย หากต้องยั้งหยุดจิตคิดละอาย จำจบวายสวาทวอดกอดเพียงลม คราได้ยลรอยยิ้มอันพริ้มพักตร์ ก็สุขนักกว่าสิ่งไหนแม้นไม่สม สถิตแนบแอบรักภักดิ์ภิรมย์ ขอชื่นชมยามเหงาเพียงเงาคุณ
25 พฤศจิกายน 2550 17:06 น. - comment id 793204
โห.คุงครูรพีเจ้าขาเศร้ามากมาย ทำไมรัดทดขนาดนี้คะ หายไปไหนมาคะ..สบายดีป่าวดูแลตัวเองด้วยน๊าๆๆว่าแต่ว่าลอยกระไงวันนี้เศร้าง่ะ
25 พฤศจิกายน 2550 17:08 น. - comment id 793205
ที่1..อิอิ
25 พฤศจิกายน 2550 18:44 น. - comment id 793224
คุณพิมญดาคนงาม จ๊ะเอ๋ คนงามเมืองเหนือ ครูรพีไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ เตร็ดเตร่แถวบ้านกลอนนี่แหละค่ะ เพียงแต่ไม่มีอารมณ์รังสรรค์งานกลอนก็เลยไม่ได้นำงานมาลงซะงั้น พอดีเมื่อคืนลอยกระทงคนเดียว (เกี่ยวกันมั้ยนั่น) ก็เลยเกิดอารมณ์บรรเจิด อิอิ เตลิดนอนไม่หลับทั้งคืน ฟังเพลงแต่งกลอนอ้อนหนุ่ม (หนุ่มที่ไหนฟระ อิอิ) มาหลับเอารุ่งสาง ตั้งใจอย่างเต็มที่ว่าตอนเช้าจะรีบตื่นมาลงกลอน ฮ่า ๆๆๆ ตาลีตาเหลือกตื่นเอาซะบ่ายแก่ ๆ พอดีไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย ร่างกายคงอยากพักผ่อนน่ะค่ะ เฮ้อ...รำพันซะยาวนานเชียว แบบว่าก็คิดถึงบ้านกลอนไทยเหมือนกันเนาะ แต่เหมือนคนบ้านกลอนคงไม่คิดถึงเราแล้วมั้ง (แอบน้อยใจนิดนึง) เข้ามาอ่านงานคนอื่น ก็แอบเขกกะโหลกตัวเอง ว่าทำไมไม่มีอารมณ์แต่งกลอนซะกะทีนึง ฮ่า ๆๆๆ งานนี้ต้องขอบคุณ ดวงจันทร์วันเพ็ญ ต้นดอกราตรีหน้าบ้าน เพลงไพเราะที่ฟังก่อนนอน แล้วก็บางใครที่แอบอยู่ในก้นบึ้งหัวใจเรา (อ่ะนะ ขอนิดนึง) แล้วก็อารมณ์เหงาของสาวหวานปนเศร้า อิอิ ครั้งแรกตั้งใจจะนำเพลงกลิ่นราตรี ของหม่อมหลวงถนัดศรี มาแนบกลอนให้ฟังกัน แต่คิดไปคิดมาไปขุดเอาเพลงเก่าที่เราร้องไว้มาประกอบดีกว่า ฮ่า ๆๆๆ "รักเอ๋ยรักข้า" ทน ๆ ฟังกันนิดนึงเนาะ แนวเพลงอาจจะขัดใจแฟนกลอนวัยสะรุ่นไปบ้างต้องขออภัยเด้อ ไปดีกว่า ไม่รู้จะบ่นอะไรแระ จุ๊บ ๆ ทุกคนที่เข้ามาอ่านจ้า ฮ่า ๆๆๆ ใครทะเล่อทะล่ามาอ่านจงรู้ไว้ด้วยว่าโดนหญิงรพีฝากจูบอย่างจัง กร๊ากก ๆๆๆ ขำจังวุ้ย
25 พฤศจิกายน 2550 18:49 น. - comment id 793225
งั้นจุ๊บๆๆนะคะ โหยยยใครน๊าเนี่ย รักเอ๋ยรักรักข้า มองจันทราเวลาเหงา เขาอยู่ไหนหนอใจเรา คอยเฝ้าคอยมองจันทร์วันเพ็ญ แวะมาแจม..อิอิคิดถึงน๊า.. ฟังเพลงเพลินทุกคนคิดถึงคุงครูรพีอยู่แระคะ
25 พฤศจิกายน 2550 19:19 น. - comment id 793229
มาทันเค้าจุ๊บกันพอดี พอดีอิออิ น้องพิม จุ๊บซะติดผนังเลยเนาะ คงคิดถึงกันมาก แต่คงไม่มีใครคิดถึงเรานิ แย่งซีนซะงั้น ใบตองถ้าไม่เหงาไม่มาใช่ไหม 555
25 พฤศจิกายน 2550 20:41 น. - comment id 793263
หิวจังครับ มาแวะร้านอาหาร ชมจันทร์ ฟังเพลงเพราะ ๆ นักร้องสวยจัง ขอสั่งอาหารเลยนะครับ หิว.... เอา ยำสักอย่างหนึ่ง และก็ ขาหมูตุ๋นน้ำตานาง และก็ อะไรดีล่ะ ...มีเมนูอะไรแนะนำบ้างครับ ขอมาลัยพวงหนึ่งด้วยครับ รับขวัญนักร้อง เพลงเพราะถูกใจจริงๆ .....
25 พฤศจิกายน 2550 21:19 น. - comment id 793273
คุณพิมจัง นั่นแน่ มาจุ๊บเค้าด้วย อิอิ เอ้ายอมให้ทีเดียวนะ ฮ่า ๆๆๆ ปากบานเชียว น่าเอ็นดูจังเจ้าตัวเนี๊ยะ ขออนุญาติก็อบปี้ไปเลยละกันเนาะ
25 พฤศจิกายน 2550 21:21 น. - comment id 793274
พี่รันคนลึ่ง มาแย่งซีนเรานะ ไม่เหงาได้ไงคะก็อยู่ก๊ะคนเฒ่าท้างน้านนนนน เราก็ต้องแว่บมาหาหนุ่ม ๆ สาว ๆ แถวบ้านกลอนมั่งดิ อิอิ
25 พฤศจิกายน 2550 21:24 น. - comment id 793277
โอ๊บ ๆๆๆ คุณแสงเหนือ แวะมาบ้านเราแล้วบ่นหิว อ้าววว มะใช่ร้านอาหารเนาะ อิอิ จะรับขวัญคุณครูด้วยพวงมาลัยเหรอ ไม่เอาเราแพ้เกษรดอกไม้ เปลี่ยนเป็นยำกบ กบทอดกระเทียมพริกไทย หรือไม่ก็แกงกบดีกว่า นึกแล้วหิว ขอข้าวหนึ่งยุ้งด่วน ฮ่า ๆๆๆๆ แซวเล่นเจ้าค่ะ ขอบคุณที่แวะมาทนฟังเสียงหญิงรพีค่ะ
25 พฤศจิกายน 2550 22:03 น. - comment id 793296
ทานกบมาก ผิวจะย่นก่อนวัยจ้า แวะมาคล้องมาลัยนักร้องอีก อิอิ ...
25 พฤศจิกายน 2550 22:32 น. - comment id 793309
คุณยำกบ เอ้ย คุณแสงเหนือ ยังแวะมาอีกนะ ระวังเน้อออ อิอิ ไม่เป็นไร เรายังไม่ถึงวัยเหี่ยว อิอิ ยืนยัน ชอบหม่ำยำกบ มั่ก ๆ แต่ถามหน่อยดิ ที่มาที่ไปของ "กบ โอ๊บ ๆ " เนี่ยะ มันเป็นงายเหรอ เห็นเค้าแซว ๆ กันมา ก็แซว ๆ ต่อ ๆ กันไป อิอิ แต่จริง ๆ แล้ว งงเป็นไก่ตาแตกดังเป๊าะ ฮา ..
25 พฤศจิกายน 2550 23:32 น. - comment id 793316
นู๋เพียงแพรว อย่าเสียใจไปเลยพี่เปรยบอก ใครคิดหลอกช่างเขาเราอย่าสน ประคองจิตให้มั่นนั่นยอดคน เลือกเดินบนสายทางธรรมนำสุขใจ ในช่วงชีวิตเรานั้นอาจจะได้พบกับทั้งสิ่งที่ดีและก็ไม่ดี แล้วแต่แรงกรรมฝ่ายไหนจะส่งผลได้แรงกว่ากัน บางทีเราก็อาจไขว้เขวไปบ้าง เราก็คนธรรมดานี่เนาะ แต่เมื่อตั้งสติได้ให้ดึงตัวเองออกมาซะ ปัญหาบางอย่าง ในขณะที่เรากำลังเผชิญอยู่ เราจะรู้สึกว่ามันรุนแรงมากกับตัวเรา แต่ถ้าหากว่าเราผ่านปัญหานั้นไปแล้ว และเราลองมองย้อนกลับไปดูอีกครั้งหนึ่ง บางทีเราอาจจะนึกเขาตัวเราเองก็มีนะ อิอิ (กาซิบนะ พี่รพีก็เป็นบ่อยไป ) นำตุ๊กตาหมีมาปลอบใจเจ้าค่ะ เอ้า !!! รับไปน๊า โยนไปให้แระ
25 พฤศจิกายน 2550 23:09 น. - comment id 793317
งืมๆๆๆพี่หญิงระพีนะ มาปลุกอารมณ์เหงาของแพรวเข้าจนได้ แงๆๆๆๆ จำจบวายสวาทวอดกอดเพียงลม แบบนี้งะ ดดนเลยค่ะ แงๆๆๆ ร้องไห้แล้ว มาปลอบที โทษฐานทำให้แพรวเหงา อิอิ
26 พฤศจิกายน 2550 03:25 น. - comment id 793340
ดีค่ะ แวะมาทักทายชื่นชมผลงานจ้า
26 พฤศจิกายน 2550 08:56 น. - comment id 793390
นานๆเจอกัน ยังหวานเหมือนเดิม
26 พฤศจิกายน 2550 09:30 น. - comment id 793416
ได้ยินเสียง รำพัน พลันเจ็บลึก จึงคิดนึก ตรึกตรอง ของความหมาย ที่พร่ำเพ้อ ละเมอ เพราะคำชาย ที่กลับกลาย หายไป ในเมฆา ทำให้ปวด รวดร้าว เข้าอารมณ์ ต้องตรอมตรม ขมใจ ใฝ่โหยหา เขียนความเหงา เศร้าใจ ใส่ลมมา ในอุรา พาคิด จิตรำพึง แวะมาสวัสดียามเช้าครับ
26 พฤศจิกายน 2550 17:16 น. - comment id 793423
ใยความเหงาเบาบางลงบ้างไหม ใครนะใครใจร้ายทำลายฝัน คำสัญญาว่าไว้ใจผูกพัน มาลืมกันเสียได้โอ้ใจคน ใครนะใจร้ายทำได้ลงคอ
26 พฤศจิกายน 2550 12:09 น. - comment id 793472
คุณ Black MooN สวัสดีเจ้าค่ะ ขอบคุณที่แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ ไม่ได้ทักทายกันซะนานเลย สบายดีนะคะ
26 พฤศจิกายน 2550 12:11 น. - comment id 793473
ลุงก่องกิก สวัสดีค่ะ เช่นกันค่ะนาน ๆ ได้ทักกันก็ยังเหมือนเดิมมั้งคะนั่น รึยิ่งกว่าเดิม ฮ่า ๆๆๆ
26 พฤศจิกายน 2550 12:33 น. - comment id 793485
แล้วไปลอยกระทงคนเดียว จนอารมณ์สุนทรีปานนี้ สงสัยจะไปเจอหนุ่มรูปงาม แถวๆที่ลอยกระทงป่าวจ๊ะ ป้ารพีจ๋า
26 พฤศจิกายน 2550 12:54 น. - comment id 793496
คุณ sonax0651 เป็นบางห้วง แห่งกาล ผ่านมาเศร้า รุกรุมเร้า โรมรัน ใฝ่ฝันถึง รักคราวนั้น ใช่เลือน เตือนตราตรึง ยังคะนึง ใจอยู่ มิรู้วาย สวัสดียามใกล้ ๆ บ่ายค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ สบายดีนะคะ
26 พฤศจิกายน 2550 12:59 น. - comment id 793502
สาวสวยยาแก้ปวด นี่ถ้ามีชายหนุ่ม หรือชายแก่ซักคนไปร่วมลอยด้วย รับรองกลอนจะหวานปานจะหยด ฮ่า ๆๆๆๆ แต่แหม..เสียดายจัง เป็นไปไม่ได้ ฮ่า ๆๆๆ 8-10 ธ.ค. ป้าพานักเรียนไปเข้าค่ายภาษาอังกฤษที่กาญจนบุรีนะจ้ะ จะพาลิงทโมนไปล่องแพจ้า เสียดายมาก ๆ ไม่ได้ไปร่วมก๊วนอีกแระ อดไปดูดอกทานตะวันบานเลยเรา ธันวาคม จนถึงมกราคมปลาย ๆ โน่น ป้าไม่ค่อยว่างเท่าไรเลยจ้า รักเสมอ
26 พฤศจิกายน 2550 13:25 น. - comment id 793507
พูดแล้วเศร้าครับ ชีวิตของกบ...มีคนเค้าอินกับบทกลอน ที่เคยลงอะครับ อิอิ เลยตกกระไดพลอยโจร (พลอยกระโจน) เลยเป็นที่มาของกบผู้น่าสงสาร หนำซ้ำครูรพีจับมายำใส่จานซะแล้ว อิอิ (ซึ้งเพลงครับ)
26 พฤศจิกายน 2550 13:33 น. - comment id 793509
คุณแสงเหนือ ไปลงไว้ตรงไหนล่ะคะ อยากไปอ่านจัง เผื่อว่าสงสาร จะได้ยำให้หนัก อุ้ย..ไม่ใช่ จะได้ไปช่วยฉุดให้ขึ้นกะไดงัยคะ ฮ่า ๆๆๆๆ
26 พฤศจิกายน 2550 14:21 น. - comment id 793519
วันนี้หายเหงาแล้วสิครับ จึงแวะมาบ้านกลอน หายไปนะครับช่วงนี้
26 พฤศจิกายน 2550 14:31 น. - comment id 793524
คุณกุ้งก้ามกราม สวัสดีค้าบผม คุณครูกุ้ง อิอิ เหมือนคุยกับตัวเองยังไงยังงั้น อิอิ มาหยอดกลอนอ้อน ๆ ผสมเหงา ไว้ก่อนที่จะไม่ได้ลงอีกนานจ้า เพราะติดงานอีกบานตะไท ฮ่า ๆๆๆๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
26 พฤศจิกายน 2550 18:03 น. - comment id 793579
ฟังใบตอง ร้องรัก ต้องหักห้าม เห็นคล้อยตาม ทำนอง ของเธอนั้น น้ำเสียงหวาน ฟังซึ้ง ตรึงใจพลัน อยากหมายมั่น ให้มา เป็นอาจารย์ เฝ้าเพ้อฝัน ฝึกร้อง อย่างตองบ้าง ไม่มีทาง แล้วหนา น่าสงสาร เสียงของเรา ไม่เข้าท่า น่ารำคาญ เกรงข้างบ้าน ขว้างปา หลังคาเรือน.
26 พฤศจิกายน 2550 19:18 น. - comment id 793605
พี่หญิงรพีคะไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เจอทีไหรก็เศร้า..ได้ใจทุกที ปล.รูปงามมั่กๆมากชอบจัง
26 พฤศจิกายน 2550 20:12 น. - comment id 793632
เขียนงดงามจ้า เกินไปบ้างแค่จุดเดียว อิอิ แก้วประเสริฐ.
26 พฤศจิกายน 2550 20:27 น. - comment id 793648
ป้ารพี จันทร์นึกว่าจะไม่ครวญแล้วนะเนี๊ย อิอิ..ทนหนาวไม่ได้แอบมาครวญ.. หาคนนอนกอดแก้หนาวดิ...
27 พฤศจิกายน 2550 06:48 น. - comment id 793749
คุณปอปลาตากลม อิอิ ไม่บอกร้อกกกก กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว สิบกว่าปีแล้วมั้ง
27 พฤศจิกายน 2550 06:51 น. - comment id 793750
คุณใบใผ่ทะเลแก้ว แหม ไม่ถึงขนาดนั้นมั้งคะ อิอิ อย่างมากแค่ หลังคาทะลุ อ้าววว ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ อยากตอบเป็นกลอน แต่ไม่มีเวลาเลยค่ะ คราวหน้านะคะ
27 พฤศจิกายน 2550 06:52 น. - comment id 793751
น้องการคนสวย ดีจ้า ก็แต่งไปตามประสาคนเศร้าเนาะ แล้วนี่จะไปชุมนมกันที่บ้านยาแก้ปวดมั้ยจ้ะนั่น ถ้าไปก็หนุกหนานเผื่อด้วยเน้อ คิดถึงเช่นกันจ้า
27 พฤศจิกายน 2550 06:54 น. - comment id 793752
ลุงแก้วประเสริฐ ที่เคารพ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเจ้าค่ะ นาน ๆ ลุงจะแวะมาเยี่ยมซะทีภูมิใจจัง ยังไม่ก้าวหน้าไปไหนเลยค่ะ ไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งกลอนจ้า อิอิ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
27 พฤศจิกายน 2550 06:56 น. - comment id 793753
สาวจันทร์เมืองนน อูยยย ไม่ครวญได้ไง นั่นน่ะเป็นเอกลักษณ์ของป้าไปแล้ว อิอิ หนาวมันก็หนาวอยู่หรอกนะ หนาวมาหลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่ชินซะทีเนาะ สงกาสัยว่าหาผ้าห่มมาห่มจะง่ายกว่านะจ้ะสาวน้อย อิอิ
2 ธันวาคม 2550 22:13 น. - comment id 795842
ลอยกระทงคนเดียวจึงเปลี่ยวจิต กลับมาคิดเศร้าซมอารมณ์เหงา สงสารนักรักร้างห่างบรรเทา อยากมีเราสองเราก็บอกมา.... อ่านกลอนแล้วเหงาไปด้วย เลยยื่นมือมาให้จับเพื่อปลอบให้คลายเหงา อิอิ
10 มีนาคม 2551 21:06 น. - comment id 830946
เขียนดีจังทึ้กๆๆๆๆ