พรหมลิขิต เวรกรรม หรือ วาสนา นำเรามา พบกัน ในวันนี้ ดุจไม้งาม กลางป่า พนาลี แม่เทวี ดังนางแปลง จำแลงกาย ปากไม่แดง หน้าไม่แต่ง แปรงไม่ปัด ผมดำขลับ ยามสะบัด ปลิวสยาย แม่นงเยาว์ เจ้างาม ทั้งใจกาย ให้คิดคล้าย หมายปอง เพียงน้องนาง เขาลือกัน พ่อเธอนั้น ช่างดุเหลือ ท่านเป็นเสือ อิทธิพล คนกว้างขวาง ทำเช่นไร จะได้แอบ แนบนวลนาง ทั้งสองปราง นั้นแฝงฝัง อยู่กลางใจ คามงามมัก ซ่อนตาม ป่าดงนี้ ได้แต่มี หัวใจ เพ้อฝันใฝ่ คิดไว้ว่า อยากพา เจ้าหนีไป ไปไม่ไกล คงดดนส่อง ด้วยปืนยาว