วันวาน ฉันมีเธอ คอยยิ้มให้ ยามเหนื่อยใจ มียิ้มเธอ คอยปลอบฝัน วันวาน ฉันมีเธอ ร่วมฝ่าฝัน วันวาน ฉันมีเธอ ..ฉันมีเธอ ไม่ใช่เผลอ ไม่ใช่พลั้ง แต่เป็นพลาด ฉันอุกอาจ ตัดสินใจ ไล่เธอหนี ด้วยลุ่มหลง ในมายา แห่งดนตรี ด้วยหวังมี ชื่อเสียง เพียงแผ่นดิน ถิ่นมายา บอกฉันว่า แกผิดแล้ว ใช่เพียงแวว แห่งวิชา จะเดินได้ ต้องมีแวว เพชรฆาต ในหัวใจ จึงอยู่ได้ ในแวดวง แห่งมายา จักกลับมา หาเธอ คนเคยรัก ให้คิดหนัก จักตอบคน ว่าไฉน และเธอเอง วันนี้ ก็เปลี่ยนไป มีมากมาย ชายหนุ่ม เฝ้ารุมปอง ได้แต่มอง ตัวเอง และเพ่งพิศ มองอดีต ที่ผ่านมา แต่ละก้าว เจ็บต้องจ่าย ใช่เลย คือตัวเรา ใจร้อนเร่า คือต้นช้ำ กรรมทั้งปวง ลวงคือสุข ต้องปลูกไว้ ใจดวงนี้ ให้มันมี พลัง เดินทางต่อ บอกตัวเอง ต่อนี้ไป ต้องไม่ท้อ และต้องขอ จักการใด ให้ใคร่ครวญ ..ให้ใคร่ครวญ...
ห่อหมก 20 พ.ย. 2550 11:38 น. - ID 109778 
674
2
0
20 พฤศจิกายน 2550 17:45 น. - comment id 791159
ดีครับ คุณหม่อหมก นิสมฺม กรณํ เสยฺโย ใคร่ครวญเสียก่อนจึงค่อยกระทำ ครับ
21 พฤศจิกายน 2550 06:56 น. - comment id 791333
วาสนาบารมีบุพเพสัน นิวาสกันไม่แร้มร้างห่างไกลได้ ถึงจะต้องจากห่างหรือผิดใจ ไม่เป็นไรยังไม่ใช่เนื้อคู่กัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
