ปัญหาน้อยหรือใหญ่ในชีวิต ขอจงคิดพินิจคิดถ้วนถี่ อย่าเพิ่งได้ตัดสินความเลว-ดี ขอดูที่จิตใจในตัวตน เขาก็เป็นของเขาเช่นนั้นเอง คอยบรรเลงชีวิตคิดสับสน ผิดถูกบ้างนี่แระคือชีวิตคน อย่ากังวลเรื่องเขาเอาใส่ใจ เรื่องความรักห้ามนักเหมือนก้าวก่าย เรื่องของหายแจ้งความตำรวจไหม เรื่องกิ๊กกิ๊กเคลียร์กันเองเรื่องภายใน เรื่องอะไรศักดิ์ศรีเราเอาพัวพัน อยู่ห่างห่างอย่างห่วงห่วงส่งใจให้ เพื่อนอย่าได้คิดมากให้โศกศัลย์ ยิ้มกว้างกว้างรับปัญหาแล้วแก้มัน หนทางอันยาวไกลไม่มืดมน........
1004
18
0
16 พฤศจิกายน 2550 21:47 น. - comment id 789607
โศกศัลย์
16 พฤศจิกายน 2550 21:53 น. - comment id 789609
ใครหว่าคุงกุ้งกุ๊กกิ๊ก มายุกยิกในกลอนพิม จับได้จะเผากุ้งชิม จิ้มน้ำจิ้มสามรสอร่อยดีไม่ปรากฎตัวจะโดนทั้งเผาทั้งย่างทั้งลวก
16 พฤศจิกายน 2550 21:58 น. - comment id 789613
ดีจ้า น้องพิมญดา... มาอยู่เป็นเพื่อนตอนดึกค่ะ...
ตะงิด ๆ ในใจจัง....เศร้าอีกแระ
16 พฤศจิกายน 2550 22:06 น. - comment id 789617
2..ดีเจ้าคะคุงพี่ดวงยี่หวา ยังไม่นอนหรอคะ ทำงานเจ้าคะ..ไม่รู้สิคะเขียนให้ขำขำอะคะ อิอิ..อย่าเศร้าน๊าพี่สาวคนสวย
16 พฤศจิกายน 2550 22:13 น. - comment id 789622
ใครเขาว่าพิมญดามาด้วยเศร้า กลอนของเขาบรรเทาเตือนเพื่อนคนหนึ่ง เป็นความดีที่ใจหมายฉุดดึง เพื่อนคนหนึ่งอย่าเศร้าใจในชีวิต หวัดดีจ้ะ..คุณพิม...! มาอยู่เป็นเพื่อนใจในยามดึก มาอยู่เป็นเพื่อนกลอนคนนอนดึก
16 พฤศจิกายน 2550 22:16 น. - comment id 789626
5..ดีคะพี่หมอ...คิกๆๆ พี่บ้านหมอรอพิมคนนอนดึก ใจระทึกลงกลอนกลัวสั่นไหว เขียนถึงเพื่อนคนบ้านไกล ชอบรักษาน้ำใจใครไปทั่วนอนดึก..ดึกแก่ๆๆค่อยนอน
16 พฤศจิกายน 2550 22:41 น. - comment id 789642
เพราะว่าเขาคือเพื่อนเหมือนชิดใกล้ จึงห่วงใยห่วงหาพาปวดหัว เพื่อนมีเรื่องวุ่นวายใจสั่นรัว รีบเอาตัวไปรองรับวับน้ำตา จนเพื่อนหนึ่งคนนี้มีใจหวั่น เพราะกลัวฉันร้อนใจได้ผวา ห่วงใยฉันเข้าใจในศรัทธา พิมญดาข้านี้ใคร...ขอบใจเด้อ... ก็เกิดมาพบพานกันแล้วนี่ มันก้เลยต้องเอาตัวเองเข้าไปรองรับบ ซับปัญหาและความทุกข์ของคนอื่นมา.. ขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วง... รักนะตัวเอง....ไปนอนอิอิอิ
16 พฤศจิกายน 2550 22:46 น. - comment id 789648
7..ครูพิมจ๋าคนงามนามก็เพราะ เสียงไพเราะน่าฟังเป็นหนักหนา รูปก็สวยใจก็งามดั่งดารา เกิดปัญหาแก้ได้ใช้ครูพิม..อิอิอันนี้..แบบว่าไปนอนดีกว่า
16 พฤศจิกายน 2550 22:54 น. - comment id 789654
เป็นเช่นนั้นเอง ช่างเขาเถอะ อย่าห่วงเลย ทุกคนย่อมเป็นไปตามกรรม แม่นบ้อ?
16 พฤศจิกายน 2550 23:00 น. - comment id 789658
9..ใช่คะคุณครูดอกไม้ เป็นเช่นนั้นเอง..
16 พฤศจิกายน 2550 23:05 น. - comment id 789660
ขอขอบคุณความเข้าใจที่ได้เห็น คุณไม่เป็นเช่นที่เขามาเล่าไว้ กลอนคุณเขียนช่างเนียนจิตคิดว่องไว ผมจับใจคุณจังอย่างฝังใจ
16 พฤศจิกายน 2550 23:07 น. - comment id 789662
คุงพิมจางงงง .....นอนมารอบนึงแร่ะ ตื่นมาเจอกลอนคุงพิม เลยเม้นท์ซะโหน่ย เด๋วสักพักหญ่าย ๆ ก็จะนอน ต่อ มะรุคุงพิมจางได้นอนยางคะ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
16 พฤศจิกายน 2550 23:18 น. - comment id 789667
11..มาขอบคุณพิมเรื่องไรคะคุณพี่ พิมญดาคนนี้ชักหวั่นไหว มาบอกพิมใครเขาเล่าพิมไว้ เรื่องของพิมเป็นไฉนให้บอกมาดีคะคุณหนุ่มน้อย..เรื่องไรหรอคะ
16 พฤศจิกายน 2550 23:19 น. - comment id 789669
คอยดูห่างๆ อย่างห่วงๆค่ะ ยังไงๆลดปริมาณกิ๊กกาน หน่อยนะคะ...เศรษฐกิจมะค่อยดีค่ะ
16 พฤศจิกายน 2550 23:22 น. - comment id 789674
12...ดีค้าคุงศรรกรารู้ได้ไงมะกี้พิมจังฟุบหน้าคอมอะ นอนได้10นาที..เจ้านายมา ตื่นมะทัน
ฝันดีนะคะ
16 พฤศจิกายน 2550 23:26 น. - comment id 789676
14..ดีเจ้าคะพี่ยาพารา
16 พฤศจิกายน 2550 23:30 น. - comment id 789679
ผมอาจคิดไปเองเหมือนเพลงด้น ตามกลอนกลที่ผ่านมาหลายหน้า อาจคิดมากจนเลยไปในอักษรา ด้วยเกรงว่ากระทบใจใครบางคน จะตั้งหน้าแต่งกลอนไม่หย่อนย่อ ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคที่หนักข้น มิตรภาพอยากสานต่อไม่พ้อตน ขอเพียงคนอยู่ไกลเข้าใจเรา
17 พฤศจิกายน 2550 00:18 น. - comment id 789696
ใช่ค่ะคุณพิมญดา..เป็นเช่นนั้นเอง...นี่คือสัจธรรม
17 พฤศจิกายน 2550 00:26 น. - comment id 789702
พิมจัง จู้ จู้ นะ
17 พฤศจิกายน 2550 01:44 น. - comment id 789728
17 พฤศจิกายน 2550 08:05 น. - comment id 789761
มาเยี่ยมชมเช่นกัน พิมญดา
17 พฤศจิกายน 2550 08:10 น. - comment id 789767
คุณพิมญดาครับ ถ้าเราเข้าถึงคำว่า มันเช่นนั้นเอง (ตถตา) เราก็จะสามารถดำรงชีพในโลกนี้ได้อย่างเข้าใจโลก
17 พฤศจิกายน 2550 09:51 น. - comment id 789809
นี่แหละคือวิถีชีวีมนุษย์ ไม่สิ้นสุดสารพันท่ามปัญหา ล้วนคละเคล้าเศร้าสุขทุกเพลา พิจารณาด้วยใจที่ใฝ่ดี อิอิ เป็นจั่งซี้เร๊อะ
17 พฤศจิกายน 2550 10:31 น. - comment id 789842
17 พฤศจิกายน 2550 11:24 น. - comment id 789879
เพื่อนย่อมเป็นห่วงเพื่อนเสมอ แต่สุดท้ายคนที่ตัดสินใจก็คือตัวเขาอยู่ดีค่ะ...คิดถึงนะเจ้าค่ะ
17 พฤศจิกายน 2550 12:07 น. - comment id 789906
อ๋อ เป็นเช่นนี้เองเป็นคนไม่มีกิ๊กค่ะ ... เอ๋ แต่มีหนึ่งคนนะ ที่รู้ๆชื่อพิมจาง...
17 พฤศจิกายน 2550 13:14 น. - comment id 789932
..มารับกำลังใจจากคุณพิม..
17 พฤศจิกายน 2550 14:18 น. - comment id 789983
เป็นเช่นนั้นเอง เสมอ ที่ชอบแวะมาสวัสดียามบ่ายครับ
17 พฤศจิกายน 2550 16:34 น. - comment id 790031
แวะมารับกำลังใจดีๆค่ะ
17 พฤศจิกายน 2550 23:17 น. - comment id 790185
ขอขอบพระคุณทุกคอมเม้นเจ้าคะ
19..คุณปราณวี...คนสวยสู้อยู่แล้วคะ
21..คุณคนดง..ขอบคุณเจ้าคะแวะมาทักทาย
18 พฤศจิกายน 2550 18:44 น. - comment id 790424
อืม.... เป็นยังงี้นี้เอง อืมมมมมม
19 พฤศจิกายน 2550 09:29 น. - comment id 790576
31..พี่รินจ๋า..ดีคะ..อิอิ เปงเช่นนั้นเอง
19 พฤศจิกายน 2550 13:29 น. - comment id 790707
น่าคิดแท้อักษรากานดานี้ บทบาทมีเล่นไปไม่กังขา ไม่เปลืองตัวมัวเมาเฉาอุรา เพียงเบิกตาคอยมองลองหยั่งเชิง คนแอบรักข้างเดียวคงเปลี่ยวเศร้า ก็เออออมึนเมาเฝ้าเถลิง หารู้ไม่ใจเธอแท้รื่นเริง เราแค่เบิ่งตามองจ้องเครื่องบิน.....หนุกๆๆๆ นี่แหละหนาสัจธรรม...ลึกล้ำเหลือกำหนด..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
