เพราะห่างไกลเกินกว่าเอื้อมคว้าถึง เพราะไกลร้างรำพึงจึงหวั่นไหว เพราะไม่มีเหลือเลยสิ่งอันใด เพราะเป็นได้แค่ใครที่ธรรมดา เพราะห่างไกลเกินกว่าเอื้อมคว้าได้ เพราะหวั่นไหวเกินใจที่ห่วงหา เพราะห่างเหินเกินกาลผ่านเวลา เพราะศรัทธาเกินกว่าจักครอบครอง
16 พฤศจิกายน 2550 14:27 น. - comment id 789465
อุปสรรค์ของคำว่าไกลคงขยายช่องว่างให้ห่างออกเราจึงไม่อาจพบกันได้ มันเศร้าน่าดูเขาก็ห่างกับคนที่รัก แต่นั่นยิ่งทำให้คิดถึงๆๆๆมากๆแต่ก็มีบ้างที่ไม่เข้าใจกัน เอาน่า..สู้ๆ
16 พฤศจิกายน 2550 17:08 น. - comment id 789542
แม้ห่างไกลใช่รักจักร้างลา ต้องศรัทธาด้วยใจให้คิดถึง จะเป็นได้อย่างไรใยคนึง ความลึกซึ้งซึ่งมีที่จิตตน แวะมาสวัสดียามเย็นครับคุณไม้หอม
16 พฤศจิกายน 2550 17:15 น. - comment id 789547
หยั่งงี้เรียกว่ารักในอุดมคติได้มั๊ยครับ คุณไม้หอม
16 พฤศจิกายน 2550 19:24 น. - comment id 789585
รักแท้คือการเสียสละ และดีใจที่คนรักของเรา เขาประสบความสำเร็จในสิ่งที่เขาฝัน
17 พฤศจิกายน 2550 21:47 น. - comment id 790139
สวัสดีคะ คุณผู้หญิงมือสอง ก็คนมันเศร้านี้คะเอาน่าถ้ามาสู้ด้วยกันก็น่าจะดีไม่น้อย สวัสดี คุณsonax ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะแต่กว่าจะได้เข้ามาดูก็คงสายแล้วเอาเป็นว่าสวัสดีตอนดึกแล้วกันนะคะ สวัสดีคะ คุณบนข. ไม่รู้ว่าในอุดมคติหรือเปล่าแต่ที่แน่ๆมันไกลเกินเอื้อมจริงๆนี่คะ ความพยายามต้องสูงมากด้วยคงปีนไปไม่ถึงคงเป็นบิ๊กแอสไม่ได้ ( เล่านของสูงคะ ) สวัสดีคะ คุณบ้านหมอ รักแท้บ้างทีก็เสียสละไม่ได้นะคะมีแต่เสียน้ำตา แต่อยู่บ้านหมอทั้งทีคงไม่เป็นไรหรอกมั้งคะ ( จริงเปล่า )