ให้รู้รสจดเจ็บไว้ใจเจ้าเอ๋ย ได้คุ้นเคยความชอกช้ำซ้ำเหน็บหนาว ได้ด่ำดื่มปลื้มขมขื่นดื่นลิ้มคาว ได้ปวดร้าวร้อยน้ำตาต่างมาลัย ได้นิยามความเหงาเศร้าเพราะรัก ได้ประจักษ์รักแจ้งใช่แสงใส ได้รู้รสขมขื่นตื้นตันใจ ได้ร่ำไห้ไหวหวั่นวันร้างรา ได้ซึมซับกับแผลพิษฤทธิ์หลอนหลอก ได้เจ็บยอกเยื่อใจในเสน่หา ได้รับรู้เล่ห์รักร้ายร่ายมนตรา ได้เรียนค่านิยามรักถักหลอกลวง ได้เดินทางอ้างว้างพรางขื่นขม ได้เพาะบ่มถมใจไร้แหนหวง ได้คำตอบปลอบใจใช่คู่ควง ได้คำห่วงที่แท้แค่ลวงตา ได้อะไรในวันนี้ที่เรียนรัก ได้รู้จักสัจธรรมล้ำเลอค่า ได้เรียนรู้รักโกรธหลงวงมายา ปรารถนาแค่สนองครองใจตน.
8 พฤศจิกายน 2550 10:12 น. - comment id 784853
ทราบครับ
8 พฤศจิกายน 2550 10:27 น. - comment id 784875
งานนี้ไม่มีเสีย อย่างน้อยก็ได้ความเข้มแข็งละครับ
8 พฤศจิกายน 2550 10:55 น. - comment id 784911
มายา แต่ดีที่ยาใจ
8 พฤศจิกายน 2550 10:55 น. - comment id 784912
มายา แต่ดีที่ยาใจ
8 พฤศจิกายน 2550 11:07 น. - comment id 784924
แสดงให้เขาเห็นนะว่าเราไม่ใช่คนอ่อนแอ ความเจ็บปวดในวันนี้จะทำให้คุณยืนอยู่ได้ด้วยความเข้มแข็ง สู้ สู้ สู้ตาม
8 พฤศจิกายน 2550 11:16 น. - comment id 784934
รู้แล้วคะว่าเขาไม่จริงใจ รู้แล้วใยต้องโศกสันต์ รู้แล้วว่ารักไม่จีรัง รู้แล้ววันเวลาเปลี่ยนแปรไป
8 พฤศจิกายน 2550 12:35 น. - comment id 784965
ได้รับรู้รสรักได้หนักใจ
8 พฤศจิกายน 2550 14:00 น. - comment id 785060
สวัสดีจ้า เขียนได้เจ็บจริงๆ จบลงอย่างสงบ เยี่อม
8 พฤศจิกายน 2550 16:34 น. - comment id 785152
อืม...ค่ะพี่ชายก่องกิกงั้นรึคะคุณบนข.อิอิ...เป็นงั้นไปคุณเอี้ยก้วยขอบคุณในคำปลอบใจและให้กำลังใจค่ะคุณใบเฟิร์นอืม..ใช่ค่ะต้องใช้เวลารักษานะคะคุณพิมญดาเป็นอะไรที่ใจไม่อยากเจอค่ะคุณเพียงพลิ้วขอบคุณค่ะพี่นกยูง.....นางฟ้านี่เวลาเจ็บใครจะช่วยรักษาบ้างนะคะ
8 พฤศจิกายน 2550 19:55 น. - comment id 785308
สวัสดีจ้า พี่รักษาให้ไม่ได้แต่เป็นกำลังใจให้ได้นะคะ .....บาย..
8 พฤศจิกายน 2550 20:35 น. - comment id 785335
ได้อะไรในวันนี้ที่เรียนรัก ได้รู้จักรักหวานที่บานชื่น ได้รู้จักรักขมบ่มวันคืน ได้รู้จักรักหยัดยืนยามฝืนชม กลอนเศร้านะค่ะ
9 พฤศจิกายน 2550 10:19 น. - comment id 785610
หนูนางฟ้าขอบคุณค่ะพี่นกยูงค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา...อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เหงา...ไม่สบาย...กายป่วยใจก็เลยอ่อนแอค่ะ...
28 พฤศจิกายน 2550 09:31 น. - comment id 794343
เมื่อล้มแล้วลุกขึ้นมายืนใหม่ไม่ต้องไปสนใจกับความปวดร้าวจงลุกขึ้นก้าวเราต้องเดินต่อไป