ช้ำคือเรา
จันทร์ตะวัน
ไม่มีคำลา...จากเธอ....สักคำ
ฉันยืนเหม่อมอง...จนเธอลับ....ห่างไกล
ปล่อยให้ฉัน...เคว้งคว้าง...เหมือนคนเจียนบ้า
ไม่มีเธอดูแล...แล้วฉันจะ...อยู่อย่างไร
ตั้งแต่นี้...เราคงต้อง...ทำใจ
เพราะถึงอย่างไร...เธอคง...ไม่กลับมา
สิ่งที่เหลือ...ทิ้งไว้ก็คือ...น้ำตา
ที่เธอฝาก...กับฉันไว้...มันก็เกินพอ
..................................
ต่อจากนี้ มีแค่ความฝัน และความหวัง
ว่าสักวันนึง เราจะเจอคน ที่มีรักแท้
คงจะเป็นรักแท้ ที่แท้จริง ที่มีให้กับเราคนเดียวจริงๆ
หวังไว้อย่างนั้นเช่นกัน
..................................................