ฤดูหนาวคราวนี้เพิ่งผ่านพ้น แต่คนหม่นคนนี้ไม่หายหนาว แม้ร้อนแดดแผดไอหลายครั้งคราว ใจที่หนาวไม่คลายไปได้สักที หากใจหนาวคงหายได้ด้วยใจห่ม ใช่หนาวลมที่ห่มผ้าก็สุขขี แต่หนาวใจรู้ไหมทรมาณสิ้นดี เพราะไม่มีอุ่นใจจะให้ห่มได้สมใจ
17 กุมภาพันธ์ 2545 22:43 น. - comment id 36039
พักนี้กลอนพี่ดอกคูณเศร้านะคะ แต่เจทท์อ่านแล้ว ส่วนใหญ่เจทท์จะชอบนะ แต่อยากอ่านแบบหวานๆ บ้างอ่ะค่ะ มีมั๊ยคะ ^-^
18 กุมภาพันธ์ 2545 01:06 น. - comment id 36067
ต้องหาไฟมาเผาใจแล้วละ... หุหุ จะได้หายหนาวไงละ พี่ดอกคูณ
3 มีนาคม 2545 17:09 น. - comment id 38395
อุ่นใจ..ข่มใจ..หายหนาว..ได้ไหม