กลับบ้านมา แสนออ่นล้า ยามฟ้าหม่น หยาดเม็ดฝน โปรยปราย น้อยใจเศร้า ที่ม้านั่ง ตรงนี้ เคยมีเรา แต่วันนี้ ว่างเปล่า เขาไม่มา วันจากลา น้ำตา เราไหลพราก ต้องลาจาก ทั้งยังรัก เสน่ห์หา ยามอยู่ไกล คิดถึง ทุกเวลา ไม่มีค่า ความรักเรา เขาไม่แล เดินกลับบ้าน ใจว่างเปล่า แสนเหงาหนัก คนเคยรัก จากไป ไม่แยแส ทั้งที่เรา เคยห่วง เคยดูแล กลับเหลือแค่ ความว่างเปล่า ในเงาจำ ไม่ได้โกรธ ไม่น้อยใจ เลยสักนิด แต่ว่าคิด ไปแล้ว มันน่าขำ ทางสายนี้ เคยมีเธอ อยู่ประจำ เหลือเพียงแค่ รอยช้ำ ในกมล
2 พฤศจิกายน 2550 13:58 น. - comment id 781464
แบบนี้ก็เสียทั้งน้ำตา และ เสียงทั้งใจ เลยล่ะเนอะ
2 พฤศจิกายน 2550 14:07 น. - comment id 781471
ขอคนดีอย่าเหงาเศร้านานนัก เขาไม่รักอย่าไปรักหนักใจหนอ เขาไม่รักคือไม่รักหักใจพอ ใจอย่าท้อนะคนดี...พี่ห่วงใย มองข้างหน้าอนาคตที่สดสวย ขออำนวยคนดีที่สดใส ฟ้าหลังฝนหม่นหมองต้องลาไกล รอฟ้าใหม่ใสสด..หมดโศกตรม..นะคะ สู้ๆๆค่ะ
2 พฤศจิกายน 2550 14:04 น. - comment id 781472
หวัดดีค่าคุณทะเลใจ ก็คงเป็นงั้นแหละค่า ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ ฮือ.....เศร้า
2 พฤศจิกายน 2550 15:12 น. - comment id 781507
เปลี่ยนเส้นทางค่ะ เปลี่ยนเส้นทาง
2 พฤศจิกายน 2550 16:26 น. - comment id 781561
ขอโทษทีพี่คอยผิดป้าย นี่ก็เพิ่งนั่งแท้กซี่ถึงนี่แหละจ้า
2 พฤศจิกายน 2550 20:53 น. - comment id 781708
ความรักก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ..เฮ้ออออ...
2 พฤศจิกายน 2550 21:15 น. - comment id 781734
อย่าเศร้าไปเลยนะคะ.. มาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว.. เข้มแข็งเข้าไว้นะ..
2 พฤศจิกายน 2550 23:15 น. - comment id 781830
สายันย์สาหวัดค่ะ... ยินดีที่ได้กลับบ้านเน้อ... คิดถึงนะคะ...
5 พฤศจิกายน 2550 11:35 น. - comment id 782820
ขอขอบคุณท่านนักกลอนทุกคนนะคะ ที่อยู่เป็นกำลังใจให้กัน ขอบคุณค่ะ