ทุกคราที่หวั่นไหว จงยั้งใจในเมื่อรู้ คราที่จิตหดหู่ จงเฝ้าดูลมหายใจ ยามยากขาดคนรับฟัง มาลองนั่งดูภายใน รับรู้ความเป็นไป หวั่นหรือไหวเฝ้าใฝ่ดู พึ่งตนเถิดนะเพื่อน คอยตักเตือนตนต่อสู้ เปิดใจใฝ่เรียนรู้ ยืนหยัดสู้รักษาตน ต่างคนทนต่อสู้ หยัดยืนอยู่และอดทน เรียนรู้ความเป็นคน รู้ฝึกฝนเพื่อตนเอง ....................... บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๐
29 ตุลาคม 2550 13:43 น. - comment id 779087
พึ่งตัวเองได้แหน่บ่ได้แหน่ค่ะ อันใดยากก็อีพ่ออีแม่พู้นแล้วจ้า
29 ตุลาคม 2550 19:38 น. - comment id 779266
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ...
29 ตุลาคม 2550 20:27 น. - comment id 779287
พึ่งตนเอง ดูแลตนเอง รักตนเองมากๆเนาะ
30 ตุลาคม 2550 05:33 น. - comment id 779416
พึ่งตนในเรื่องของใจ พึ่งใครใครไม่เป็นผล ก็ชีวิตของใครแต่ละคน ก็สับสนพอพอกันนี่นา 55555 สู้ๆๆๆๆ