ลมสิกินไฟ ต้นไม้สิกินน้ำ ความชั่วกินยุติธรรมอิ่มหนำหรือ อาหารโลกทั้งสิ้นกินน้ำมือ มนุษย์ถือช้อนส้อมพร้อมจะกิน ดอกหญ้ากินแสงตะวันอันแย้มยิ้ม วัวควายเคี้ยวหญ้าอิ่มริมรั้วถิ่น รากดินเสพสุขแสนใต้แผ่นดิน ดอกไม้ได้โชยกลิ่นทั้งดินแดน ลมปากกลืนกลิ่นปากผู้มากพูด อารมณ์โลกพิสูจน์ขูดถึงแก่น ทัพพีไม่รู้รสบทแบบแปลน เม็ดเหงื่อแสนล้านเม็ดเผด็จงาน เลือดเนื้อในชีวิตคิดตระหนัก โลกที่รักไยรุนแรงแย่งต่อต้าน ลมหายใจในอากาศชาติใดปาน โลกหมุนผ่านโลกย่อมเห็นความเป็นไป น้ำดับไฟสัตว์น้อยใหญ่ก็เริงร่า ดินดอกหญ้ากลับงอกงามความอาศัย โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์กี่ทิศไกล ขออภัย ดาวดวงอื่น อย่าตื่นชน
ภู ภัทรชนน 29 ต.ค. 2550 12:06 น. - ID 108991 
958
4
0
29 ตุลาคม 2550 12:13 น. - comment id 779025
กลอนมีสาระดีมากเลยค่ะ แต่จัดรูปแแบบนิดหนึ่งจะน่าอ่านมากเลยนะคะ เมื่อจบบทหนึ่งแล้ว เอ็นเทอรืเว้นวรรคสักหนึ่งบรรทัด.. น่าจะอ่านได้ง่ายกว่าค่ะ
29 ตุลาคม 2550 12:24 น. - comment id 779031
สวัสดี ครูพิม กระผมขอขอบคุณที่เข้ามาชมผลงาน พร้อมทั้งให้ข้อแนะนำวิธีพิมพ์ลงเว็บ อนึ่ง ผมอยากทราบว่า ถ้าเราจะให้ตัว หนังสือเป็นสี เราควรทำอย่างไร
29 ตุลาคม 2550 12:32 น. - comment id 779034
29 ตุลาคม 2550 12:40 น. - comment id 779037
สวัสดี ครูพิม ขอบคุณครับที่แนะนำ นี่แหละครับที่ โบราณท่านสอนไว้ว่าไม่มีใครเก่งไป เสียทุกอย่าง ทั้งนี้ต้องลดมานะของตัวเอง แล้วจะเก่งใช่ไหมครับ (ทานข้าวให้อร่อยนะคุณครู)
29 ตุลาคม 2550 19:18 น. - comment id 779260
แวะมาอ่านค่ะ..สบายดีนะคะ..
30 ตุลาคม 2550 14:52 น. - comment id 779677
ไม่เป็นไรค่ะ.. อภัยให้ได้.. (อ้าววว.. ซะงั้น) แวะมาเยี่ยมชมผลงานค่ะ.. ความหมายดีค่ะ.. สวัสดียามบ่ายนะคะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
