เอื้อมมือไปซับน้ำตา ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หาย...เจ็บล้า...ปวดร้าว คืนที่มืดมน...เธอนั่งมองฟ้าหม่น..ไร้แสงดาว ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเศร้า...อยู่กับรอยเหงาในหัวใจ เอื้อมมือไปบีบมือเธอเบา-เบา ฉันยังอยู่เคียงข้าง...ในวันที่เธอเจ็บร้าวรู้ไหม อย่าทำเหมือนบนโลกนี้...ไม่มีใครสักคนที่จะเข้าใจ มองตาฉันแล้วรับรู้ได้ไหม...ว่ายังมีใครห่วงใยตลอดเวลา อย่ามองฉัน...ด้วยสายตาหมองหม่นอย่างนั้น บอกแล้วไง...ว่าเราจะจับมือกันเดินฝ่าคืนวันที่เจ็บล้า ต้องมีสักวันเธอเชื่อไหม...ที่ฉันจะไม่เห็นรอยหวั่นไหวในแววตา วันคืนที่ใจเธอเคยเจ็บล้า...จะเป็นแค่เรื่องธรรมดา.... .....ที่เคยผ่านมาเท่านั้นเอง
17 กุมภาพันธ์ 2545 00:16 น. - comment id 35882
อืม...อบอุ่นหัวใจดีจัง (^___^)
17 กุมภาพันธ์ 2545 03:52 น. - comment id 35918
โอ้ยยยยย.... จับเบาๆ จิ... แหะๆ
17 กุมภาพันธ์ 2545 10:45 น. - comment id 35960
ซึ้งจัง อยากหาคนจับมือเบาๆแล้วหละ
17 กุมภาพันธ์ 2545 10:48 น. - comment id 35962
จับมือขวัญไปด้วยได้ไหม อย่าทิ้งไปให้ร่ำไห้กลางสายฝน อย่าทิ้งขวัญกลางดายเดียวกลางสายชล ทางวกวนเหว่ว้า..หาทางออกไม่พบเจอ!
17 กุมภาพันธ์ 2545 11:04 น. - comment id 35966
Mono เขียนได้ดีมาก ส่วนทะเลขวัญก็ต่อได้เพราะ อ่านแล้วจับใจดี
17 กุมภาพันธ์ 2545 14:01 น. - comment id 35986
ขอจับมือไปด้วยคนนะ โมโน
17 กุมภาพันธ์ 2545 21:57 น. - comment id 36032
อบอุ่นมากมากเลยน่ะครับ mono
17 กุมภาพันธ์ 2545 22:44 น. - comment id 36040
ขอบคุณทุกคนเลยจ้า.....นาน ๆ จะได้เขียนกลอนอบอุ่น ๆ สักที อยากส่งความอบอุ่นนี้ให้กับทุกคนด้วยจ้ะ
18 กุมภาพันธ์ 2545 17:13 น. - comment id 36156
ได้แล้วจ้ะ กำลังใจดีๆ ที่แสนจะอบอุ่นของ mono ขอยืมกลอนนี้อีกอันละกันนะ
23 กุมภาพันธ์ 2545 02:22 น. - comment id 36933
เขียนได้อบอุ่นมากเลยจ้ะ...ขอจับมือเพื่อสัมผัสความอบอุ่นนี้ด้วยคนนะจ๊ะ...@^-^@....