***ขอโทษที่คิดถึง***

ไผ่ดำ

คนที่รอ หนาวหัวใจ ขาดไออุ่น 
ดั่งสิ้นบุญ เหงาเหลือทน จนเผลอไผล
ห่วงเหลือเกิน บวกความกลัว เมื่อตัวไกล
แสนวุ่นวาย  วันวันหนึ่ง คิดถึงเธอ  
ใจหนึ่งก็ เกรงใจ ไม่อยากคิด
แต่หมดสิทธิ์ จะยั้งใจ ให้พร่ำเพ้อ
ทั้งที่รู้  แต่หัวใจ ใฝ่ละเมอ
หลายครั้งเผลอ รบกวนใจ ให้รำคาญ 
วันใหม่เริ่ม เมื่อใด ใจโทรถาม
เฝ้าติดตาม ฟังสำเนียง เสียงหวานหวาน
ความเหงาไม่ ใช่ส่วนของ ราชการ
ไม่มีวัน เสาร์อาทิตย์ หรือปิดเลย
ใจอุ่นขึ้น เมื่อได้โทร ฝากคำซึ้ง
เริ่มคิดถึง ตอนวางสาย ใจเจ้าเอ๋ย
คงเพิ่มงาน มากมาย ให้ทรามเชย
คอยเอื้อนเอ่ย คอยเทคแคร์ ดูแลใจ
ความคิดถึง ที่มากไป ดูวายวุ่น
อย่าเคืองขุ่น พี่เลย จะได้ไหม
หรือหากทำ ให้โกรธก็ ขออภัย
โปรดเข้าใจ เพราะคิดถึง ซึ้งตัวเธอ
 แค่เห็นเบอร์ ขึ้นหน้าจอ ก็มีสุข
ลืมความทุกข์ เหนื่อยหน่ายได้เสมอ
ถ้าหากรัก ลดไป ไม่อยากเจอ
ใจเคยเพ้อ ก็กลับชัง ขวางหูตา 
 กลัวห่วงใย ไม่พอเลี้ยง ใจที่เหงา
คงต้องเศร้า เพราะเงียบนาน พลันเหนื่อยล้า
ฉันคิดถึง วันวาน  ผ่านเวลา
จนเกรงว่า เธอจะโกรธ ขอโทษที..