....บัดนี้โลกาต้องพินาศ ด้วยอำนาจแห่งกาลเวลา (กาล ละ เว ลา) ด้วยหลอกลวงซึ่งทั้งปวงประชา ด้วยศรัทธาอันลุ่มหลงและงมงาย สายลมผ่านพัดไปก็ไม่กล้า มีแต่หน้าด้านๆ ต้านลมหนาว มีแต่ความลาวๆ เข้ารังควาน เที่ยวระรานผู้คนจนพอใจ มันผู้ใดบังอาจไม่ฟังข้า สาบให้บ้าเป็นคนอีกคนไป สาบให้ความละอายแทรกเข้าไป ให้จิตใจเป็นอุบาทว์แทนแสนดี ทุกวันนี้มีใครรู้ไม่ ว่าโลกนี้มีอะไรอยู่มากมาย ทั้งขอทานนั่งหน้าสะพานควาย และมีใครอีกมากมายที่ถูกลืม..... ...บางคนอาจจะร่ำรวยทรัพย์สิน แต่...ใครบ้างหละไม่จะมองเห็นชีวิตที่แท้จริงของคนจน ถึงขั้นขอทาน... ปล.กลอนนี้อาจจะแปลกๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะครับ พอดีเป็นมือใหม่อะครับเลยไม่ค่อยได้เรื่อง = =" ขอบคุณสำหรับคำติชมด้วยนะครับ
Soldivie 27 ต.ค. 2550 20:01 น. - ID 108937 
796
1
0
27 ตุลาคม 2550 21:42 น. - comment id 778392
ได้ข้อคิดดี แต่จะดีมากๆ ถ้าไม่เปรียบเปรยถึง บุคคลอื่น..สงสัยอักษร พาไปแหงๆ พี่ก็เคยเป็นค่ะ อย่างอื่นดีหมด... ไม่ต้องกังวลนะคะ..
.
29 ตุลาคม 2550 18:31 น. - comment id 779234
ถึง ยาแก้ปวด ขอบคุณนะครับสำหรับข้อแนะนำ =w="
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
