๏ขอโทษ ฉันนั้นมันคนใจง่าย โง่เป็นควายให้เธอมาสวมเขา ขอโทษ ฉันนั้นมันคนใจเบา โง่เง่าโดนเธอเป่าจนตายใจ ขอโทษนะ ฉันน่ะมองคนผิด มองเธอนิดก็คิดยกใจให้ ขอโทษนะ ฉันน่ะไม่มีใคร จึงเผลอไปเข้าใกล้ตัวของเธอ ขอโทษ อย่าโกรธนะฉันคิดได้ ที่หลงใหลหลงใจอย่างพร่ำเพ้อ ขอโทษ โปรดอย่าว่าคนมันเบลอ มันเผลอเลอใจเซ่ออย่าถือเลย ขอโทษนะ ฉันจะไม่เป็นแล้ว จะไม่แว่วแผ่วใจไปจนเผย ขอโทษนะ ฉันจะทำเฉยเมย ให้เธอลืมคำเอ่ยที่พูดไป ขอโทษ เป็นเพราะฉันไม่ตระหนัก ฉันอดรักในใจอยู่ไม่ไหว ขอโทษ เป็นเพราะตัวของเธอไง ทำฉันรักจนไม่ลืมหูตา ขอโทษฉัน ที่มันงมงายยิ่ง บูชารักเหนือสิ่งอื่นใดหนา ขอโทษฉัน ที่มันไม่เย็นชา เพราะว่ารักบังตาและบังใจ......... ..
20 ตุลาคม 2550 13:39 น. - comment id 774388
เขาก็เป็นแบบนี้เลย รักไม่ลืมหูลืมตา ถึงรู้ก็ปิดตาไว้ ก็รักแล้วนิทำไงได้ ไม่เป็นไรนะคะอย่างน้อยก็ดีกว่าไม่รู้จักที่จะกรัก เขาเป็นกำลังใจให้นะ
20 ตุลาคม 2550 13:41 น. - comment id 774389
อืม...ข้อความกินใจดีค่ะ...หายไปไหนตั้งนานคะไม่ค่อยเห็นผลงานเลย...หายเงียบไปนานพอๆกํบป.ปราณรวีเลยค่ะ...คนในบ้านกลอนคิดถึงนะคะ
20 ตุลาคม 2550 15:12 น. - comment id 774458
20 ตุลาคม 2550 16:03 น. - comment id 774486
สวัสดีค่ะ โดนใจมั่กมากเลยค่ะ
20 ตุลาคม 2550 23:46 น. - comment id 774673
ขอโทษน ะที่ทำเป็น เฉยเฉยเสีย ไม่ได้เกลียด ตัวเธอ เสียหนักหนา รู้ก็รู้ ฉันรักอยู่น ะแก้วตา แต่อยากบอก ทำเป็นว่า รู้จักกัน ขอโทษนะ ที่แอบรัก เธอทั้งใจ ไม่มีใคร มาแทนที่ ตัวเธอได้ ขอโทษนะ ที่ตามตื้อ เธอเรื่อยไป เพราะรักไง รักคำเดียว มอบให้เธอ
21 ตุลาคม 2550 12:50 น. - comment id 774807
คิดถึงๆทุกคน
21 ตุลาคม 2550 23:53 น. - comment id 774943
ความรักทำให้เรายอมได้ทุกอย่างแม้เราไม่ผิดก็ยินดีจะขอโทษเขาเสมออ่ะค่ะ