ตั้งสักเค วอนเทวา เทพเวเทศ สถิตย์เขต วนาดง พงไพรสัณฑ์ ยักษานาค นาคา ครุฑคนธรรพ์ ฤๅษีวรมุณีนันท์ ข้าวันทา เตรียมข้าวตอก ดอกไม้ มาลีเซ่น ธูปเทียนเห็น แสงส่อง สว่างจ้า เตรียมพลูหมาก ผลไม้ ไว้บูชา ยาสูบเหล้า สุรา หวากเมรัย ตั้งปะรำ พิธี รีตองรับ ข้าขานขับ ภารตะ บทสวดไหว้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธา มาอวยชัย สุดท้ายไหว้ พระภูมิ ผีเฝ้าเรือน ข้าขอพร ปัญญา ปราชญ์เมธี เขียนบทกลอน กานท์กวี มิใครเหมือน อะอาอิ อีไอ ไม่ลืมเลือน แม่ศรีเรือน จงรัก ปักอุรา ฯโอม...ระรวยมหาระรวย จงระทวย สะเทือน ทุกเส้นหญ้า เหล่าขุนศึก ขุนนาง เจ้าพระยา ไม่เห็นหน้า อยู่มิได้ ให้งวยงง ลืมริปู ข้าศึก เสียสนิท ต้องใจจิต จินตนา พาใหลหลง หลอกโขลงช้าง ให้ลืมไพร ไกลคชง หลอกลูกไก่ ให้หลง ลืมมารดา หลอกคนแก่ ให้ลืมกิน ภักษาหาร คิดให้ทาน หลงใหล เทศนา ให้นาวี ลืมเรือ ลืมนาวา โอม...จงมา รักข้า พัลวันฯ
14 ตุลาคม 2550 17:40 น. - comment id 770930
สวัสดีค่ะครู ครูจะทำเสน่ห์หรือค่ะ
15 ตุลาคม 2550 00:18 น. - comment id 771047
เขาเรียกกลบทสะบัดสะบิ้งจริงๆเหรอคะ มีโคลงสร้างยังไงอ่ะ ข้าน้อยอยากรู้ อยากรู้เฉยๆแต่คงไม่มีปัญญาเขียน แค่กลอนไม่ซับซ้อนยังเอาตัวไม่รอดเลยง่ะ
15 ตุลาคม 2550 10:33 น. - comment id 771228
รักสองเราเฝ้าปอง ประคองประคับ ไม่ลาลับเลือนลาง สว่างไสว ร่วมร้อยเรียงเคียงกวี พิลี้พิไล ทั้งที่ใจร้าวรอน สะท้อนสะเทือน หวังเพียงใจ ใฝ่รัก สมัครสมาน แม้ร้าวราน ยังเพ้อ เสมอเสมือน ดังราตรี มีจันทร์จับ ไม่ลับไม่เลือน ยังมาเยือน เหมือนเรา พะเน้าพะนอ สะบัดสะบิ้งต้องประมาณนี้ค่ะ