ทิ้งทรัพย์อันหวงแหนบนแดนหล้า ไม่หมายฟ้าหมายฝันให้รันทด ชีพมนุษย์สุดยืนฝืนกำหนด ชั่ววูบหมดลมปราณถึงกาลตาย อุทิศทั้งชีวิตสถิตไว้ ณแดนไร้ทุกข์โศกวิโยคสลาย มีอรรถคือเสื้อผ้าศุภาพราย มีดินทรายเป็นวิมาณสราญตา สัมผัสส่งจงเจตน์วิเศษสุด เป็นดั่งครุฑพาเหินเดินเวหา เสียงขับกลอนเพียงเสียงจำเรียงมา พิณนภาผ่องเพริศเลิศลำนำ ประนังนมก้มเกศนบเจษฎ์เจ้า เทพผู้เข้านิพพานโอฬารล้ำ ทิพย์สุธานภาลัยให้จดจำ ซึ่งถ้อยคำจะร่ำสัตย์ปฏิญาณ์ แม้นม้วยซึ่งอสงขัยในโลกนี้ สิ้นปราณีมวลมนุษย์สุดภพหล้า บ่สิ้นสุดจิตกวินทร์ชั่วดินฟ้า ประดับจักรวาลาตราตัวกู
12 ตุลาคม 2550 07:25 น. - comment id 769865
ยินคำสัตย์ชัดเจนกฏเกณฑ์นี้ ปราศสูญสิ้นจินตกวีศรีสยาม ให้โลกหล้าขับขานขนานนาม ว่านิยามกูนี้..............."กวีไทย"
12 ตุลาคม 2550 09:31 น. - comment id 769922
มาชื่นชมอุดมการณ์ค่ะ
12 ตุลาคม 2550 10:14 น. - comment id 769942
:)
12 ตุลาคม 2550 16:39 น. - comment id 770166
29 พฤศจิกายน 2550 19:37 น. - comment id 794834
คนมีอุดมการณ์ย่อมทำในสิ่งที่ หวังไว้ให้ประสบความสำเร็จได้