สองมือเอื้อม คว้าไป ตามใจฝัน หวังสักวัน พบใคร ที่ใฝ่หา ไม่ท้อถอย รอคอย วันเวลา ไม่อาจละ สายตา จากฟ้าไกล นานเท่าใด จิตใจ ไม่อาจรู้ เหม่อมองดู สรรพสิ่ง บนฟ้าใส แต่ไม่เคย เห็นเงา ของผู้ใด นางฟ้าเจ้า อยู่ไหน ช่วยบอกที พอเสียเถิด เลิกแล้ว มองท้องฟ้า ละสายตา กลับสู่ พื้นดินนี่ พบสายตา งามซึ้ง ดุจเทพี เธอคนนี้ ที่ใจ เลือกจับจอง เพราะมัวมอง ท้องฟ้า จึงไม่เห็น คนข้างกาย งามเด่น ไม่เป็นสอง ดุจนางฟ้า ในฝัน เคยใฝ่ปอง ฤๅจำลอง มาจาก จินตนา แต่เธอมี อยู่จริง ณ ตรงนี้ ใช่เพียงมี ในฝัน ให้ครวญหา ไม่ต้องเอื้อม ฤๅสอย คอยเวลา เพราะเธอคือ นางฟ้า ในแดนดิน
10 ตุลาคม 2550 19:43 น. - comment id 768997
ยามที่เลิกมองท้องฟ้าไขว่คว้าหาดาว ก็อาจเจอสิ่งที่มีค่ากว่าดวงดาวบนแดนดิน
11 ตุลาคม 2550 07:26 น. - comment id 769225
11 ตุลาคม 2550 12:38 น. - comment id 769375
ใช้คำได้ดีจังค่ะ.. บทกลอนก็เพราะ.. เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ.. (จาก..นางฟ้า)