แม้คบกันเวลาดูน้อยนิด ความใกล้ชิดมิได้น้อยไปเลยหนอ ขอเพียงเธอดูใจฉันก็พอ ไม่ย่อท้อต่อเติมความสุขใจ มั่นดูแลรักษาความคิดถึง มั่นคำนึงลึกซึ้งถึงใจใคร มั่นหวงหาอาทรเพราะเยื่อใย ทั้งหัวใจที่มอบเพียงคนเดียว ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำเฝ้าคิดถึง ยังตราตรึงเฝ้าเพ้อละเมอหา เปรียบเสมือนประหนึ่งคือแก้วตา ต้องรักษาเภทภัยไม่กล้ำกราย เธอนั้นรู้ว่ารักและคิดถึง เธอคำนึงที่รักนั้นใหญ่หลวง แต่เธอทำตัวฉันเจ็บทั้งทรวง น้ำตาร่วงเพราะเธอไม่รักเลย
7 ตุลาคม 2550 18:02 น. - comment id 766740
มั่นคงเข้าไว้ค่ะ..มั่นคงเข้าไว้..เดี๋ยวอะไรอะไร..จะดีขึ้นเอง... เป็นกำลังใจให้นะ.. หุหุ
7 ตุลาคม 2550 18:27 น. - comment id 766749
ช่วงนี้ไข้โรคคิดถึง กำลังระบาดมากใน บ้านกลอน..นอน พักผ่อนเยอะๆ.. ทานยาก่อนนอนด้วยหละ ความคิดถึงอาจลดบ้างบางระดับ
7 ตุลาคม 2550 18:35 น. - comment id 766753
ขอบคุณครับ คุณหมอนอิง ความมั่นคงนั้นลงหลักปักในใจแล้วครับ คุณยาแก้ปวด มารับยานอนหลับ เพิ่มครับ และยาแก้ห่วงหาอาทร ด้วยครับ
7 ตุลาคม 2550 19:40 น. - comment id 766766
รู้อย่างไรว่าไม่รักไม่คิดถึง เฝ้าคำนึงแลหาอยู่เสมอ ไม่เคยแม้แต่น้อยนิดนะเออ ใจพร่ำเพ้อคอยเธออยู่ทุกวัน สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพค่ะ
7 ตุลาคม 2550 21:01 น. - comment id 766819
ทำไมตอนจบเศร้าจัง
7 ตุลาคม 2550 21:34 น. - comment id 766839
ร้าวรอนเร้าร่วงรัก โรยรา ลิบล่วงพ่วงน้ำตา ก่อนนี้ ครบรอบเลิกร้างลา ปีสี่ เข้าอ่านกลอนใจชี้ บ่มเศร้า อกตรม กลอนพาโคลงพาไปค่า หวัดกำลังมาค่ะ ดูแลสุขภาพทั้งกายและใจนะคะ
8 ตุลาคม 2550 04:06 น. - comment id 766928
ขอบคุณครับ คุณชีวินมธุรา ไม่รู้ว่าเธอรักและคิดถึง จึงรำพึงรำพันจนเพ้อเจ้อ ยังสงสัยอะไรในใจเธอ จะละเมอเพ้อรักตลอดไป แหะ แหะ คุณคนใจเย็น ยามเหงาเหงาเศร้าใจควรใจเย็น ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไปไถลลื่น แค่ได้บ่นเป็นลำนำพาสดชื่น นอนหลับตื่นชื่นใจคลายโศกพลัน คุณจิตรำพัน ครบรอบเลิกร้างลามาสี่ปี หัวใจนี้เจ็บช้ำระกำหนา พ่วงน้ำตาไหลล่วงเป็นทิวมา โธ่เธอจ๋าอย่าโศกจะปลอบใจ แหะ แหะ กลอนพาไปเหมือนกันครับ
8 ตุลาคม 2550 12:25 น. - comment id 767113
ดีค่ พระจันทร์ ฯ แวะมาทักทายค่ะ เพราะรักและคิดถึงจึงแวะมาหา
8 ตุลาคม 2550 13:23 น. - comment id 767167
สวัสดีครับ คุณblack moon ขอบคุณสำหรับรักและคิดถึง