ศิลปิน... ศิลป์ กิเลสมนุษย์?

ส.ญาณเมธี

ศิลปะ สรรเสก จำโลงโลกย์		 
สรรโศก สรรสุข สรรทุกขา
สรรสร้าง วาดปั้น สรรกันมา	  
จักสรรหา สรรไป ทำไมกัน
บ้างก็ว่า สรรเพื่อเงิน สรรสวรรค์  
สรรวิมาน สรรสุข ไร้ทุกขี
บ้างก็ว่า สรรบอกโลกย์ โศกฤดี	
สรรรักที่ มีแต่ทุกข์ ทุกอุรา
บ้างก็ว่า สรรพุทธะ สรรพระธรรม	    
บ้างก็ว่า สรรคำ นินทาด่า
บ้างก็ว่า สรรเพื่อเสริญ เยินอุรา	 
บ้างก็ว่า สรรเพื่อเกียรติ สรรยศไป
บ้างก็วาด สรรมืดมิด ดาวพราวพร้าง   
บ้างก็สร้าง วาดอาทิตย์ สว่างไสว
บ้างก็วาด ดอยสูง ดูเปลี่ยวใจ		   
บ้างก็วาด ดอยใหญ่ ดูงามตา
โอ้ศิลปะ สรรเสก ฤางามแท้?	   
บางคนแค่ แลเห็นก็ ตะลึงหงา
บางคนเห็น แต่เฉยไม่ สบอุรา	     
งามนั้นค่า ของงามแท้ อยู่ไหนกัน
งามที่งาน งามที่ของ หรือไรนั้น	     
พินิจกัน เห็นแท้ มิใช่ไหน
งามที่แท้ มันงาม เพราะที่ใจ         
มันคิดไกล ปรุงแต่ง จึงงามกัน

งามงามงาม งามงอน งามซ่อนเร้น	
งามมันเป็น เช่นงาม ที่งามฝัน?
งามแท้แท้ จีรัง ในใจนั่น		     
สติกั้น ลองตริ คิดตรองดู
ศิลปะ พันปี ไม่เสื่อมหาย		
แต่สุดท้าย ก็บรรลัย น่าอดสู
แต่จิตใจ งามงด ติดทุกผู้		      
สุดท้ายอยู่ จีรัง คืองามใจ
งามงามงาม งามงด งามหมดสิ้น	   
ไร้ทุกขิน กินหัว พาป่วนหาย
ปราศกิเลส ไร้ทุกข์ สุขมิวาย	        
ความชั่วไร้ ไม่แทรก นั่นงามจริง
ขอกันเถิด สรรสร้าง ศิลป์ศิลปะ	      
ไม่ยึดละ ว่า"ของกู" งามแท้ยิ่ง
เพียงสร้างเหตุ "งาน"ให้ดี ย่อมดีจริง	
จริงไม่จริง ลองดู ทุกคนเอยฯ