สะพานรัก

ชีวินมธุรา

มีตำนาน เล่าขาน มานานนัก
เป็นเรื่องรัก รันทด ของชายหญิง
มิได้ครอง คู่กัน ในความจริง
ด้วยมีสิ่ง ต้องห้าม ตามกฏเกณฑ์
ยังมีชาย หนุ่มน้อย หน้าคมสัน
ทุกทุกวัน นำโค สองตัวเข็น
ทำไร่นา ตลอดปี ทั้งเช้าเย็น
ยากจนเค้น ลำเค็ญ สู้ทนไป
บนสวรรค์ เมืองแมน แดนงามงด
นารีเทพ หมดจด สดสวยใส
อยู่เจ็ดนาง ร่าเริง บรรเทิงใจ
ความทุกข์ใด หาไม่ มีย่างกราย
นารีน้อง สุดท้อง ข้องสงสัย
เบื้องล่างใต้ จักแล อย่างไรหนา
แอบลอบลง สู่โลก พสุธา
แปลงกายา สาวน้อย ชาวบ้านเป็น
ชายหนุ่มเก็บ เกี่ยวข้าว ขายตลาด
ร้องประกาศ เชิญชวน เข้ามาเห็น
ข้าวขาวขาว หูงไว้ ในตอนเย็น
รสชาดเช่น นุ่มลิ้น ซื้อเก็บตุน
สาวน้อยงาม เดินผ่าน พานมาพบ
ชายหนุ่มสบ ตานาง ใจว้าวุ่น
หญิงใดหนอ งามเกิน ยิ้มลมุน
นารีอุ่น วาบหวาม หวิวในทรวง
กาลเวลา ต่อมา ไม่นานนัก
ความรักพลัน มากมาย แสนใหญ่หลวง
คล้องสองดวง ฤทัย สุขทั้งปวง
จนลุล่วง ได้บุตร เป็นพยาน
กรรมมาซัด ตัดแล้ว ซึ่งความรัก
บัญชาจาก สวรรค์ มาเป็นสาสน์
บ่งบอกชี้ นารีทำ ผิดเกินการ
จำต้องหาญ แยกกัน อย่าขัดคำ
จำต่อรอง ปวงเทพ ผู้เป็นใหญ่
เทพเห็นใจ ความรัก มิขัดขาม
หนึ่งปีครั้ง ได้พบกัน เพียงชั่วยาม
ทั้งสองห้าม ใกล้ชิด แต่นั้นมา
หิ่งห้อยน้อย ร้อยพัน พร่างพราวแสง
ต่างร่วมแรง เรียงราย พรายเส้นหนา
ดุจสะพาน ทอดยาว สุดสายตา
คู่รักพา ได้พบ พร่ำพรอดพลัน
สาวทอผ้า หนุ่มชาวนา มั่นคงยิ่ง
มอบสัตย์จริง แก่กัน มิไหวหวั่น
ถึงแม้มี อุปสรรค มิอาจกั้น
คล้องใจขวั้น ยึดมั่น เพียงรักเดียว
หิ่งห้อยน้อย เริงร่า ยามคืนค่ำ
ขับลำนำ เพลงรัก ผกผินเที่ยว
เห็นใจใน สองหนุ่มสาว นั่นแท้เทียว
ความปราดเปรียว ปรองดอง รวมหมู่กัน
แสงระยิบ ระยับ ยาวเป็นสาย
สะพานใส ดั่งแก้ว งามเฉิดฉัน
สัญญารัก มั่นคง ตรงต่อกัน
หฤหรรษ์ ชื่นจิต ได้ชิดชม
***********
ชีวินมธุรา