จะรู้สึกว่าเป็นกลอนที่แต่งเองมาจากใจ เป็นเมื่อใดก็เมื่อนั้น กลอนสด ที่ไม่ได้ ร่างไว้ก่อน แล้ว.........วันไหนที่ท้อ....ก็จะแต่งไม่ดี ไม่มีสมาธิ ไม่มีกระจิตกระใจ แต่ทุกครั้งที่นึกถึงพ่อและแม่ กับคนที่เราผูกพัน เราจะรักเค้ามาก มากจนบอกไม่ได้ว่า จักรวาลนี้ มีขอบเขตแค่ไหน กลุ่มกาแลคซีแล้วเล่า แต่ก้มีอีกหลายกลุ่มที่เรายังไม่ได้ศึกษา ก็เป็นเช่นไม่มีขอบเขตในการที่จะบอกคำว่า รัก..........อย่างจริงใจ
29 กันยายน 2550 12:25 น. - comment id 761818
หากเราตีกรอบให้ความคิด .. มันก็จะมีขอบเขตเป็นธรรมดา ชีวิตก็เช่นเดียวกัน มี 2 ทางเลือกเสมอ -ในกรอบ.. - นอกกรอบ.. อยู่ที่คนเดิน ..จะเลือกเดินอย่างไร แต่ละทางก็ย่อมจะมี ทั้งราบเรียบ และขรุขระเสมอ .. จริงไหม๊ ...
30 กันยายน 2550 01:10 น. - comment id 761991
มันคือเส้นทาง.... เลือกทางไหน? ก้าวเท้าไหนก่อนเดิน?