หน้าส่วนตัว
** อนิจจา **
ฟ้าสีครามวิจิตรพิศเพียงแผ่ว
ขอบฟ้าแก้วเรืองรองผุดผ่องใส
ระวีส่องพิลาสสาดแสงไกล
ยังฝากไว้ซ่อนเด่นเร้นละลาน
ปานประหนึ่งฤทัยที่ไร้รส
มัวจ่อจดฝากไว้คล้ายประสาน
งดงามสิ่งไหลหลงดงตระการ
ดังตำนานจินตนาแววพร่าลง
ดุจเอนโอนพลิ้วไปคล้ายลมพัด
เหมือนเซซัดหมุนวนระคนผง
ฟุ้งกระจายลอยล่องละอองพง
ดวงใจคงแลลับยากกลับมา
สิ่งอยากได้วิไลคล้ายแนบเงา
สร้างปวดร้าวโกรธามาผันหา
หวังในสิ่งอิงหวั่นจนพรั่นอุรา
ฤทธิ์เสน่หาฝากไว้ไกลฟ้าดิน
ความอยากปองสรรค์หามาเศร้าจิต
จงใจคิดเปลี่ยนแปลงแฝงมิสิ้น
จนท้วมท้นปนจริตปลิดล่วงริน
คงขาดวิ่นจนทุกข์เข้าปลูกทรวง
อันจิตเราเกิดมาประภัสสร
สิ่งยอกย้อนกิเลสเข้าเฝ้าห่วง
หลงรูปร่างสร้างไว้ในคำลวง
ปั่นเป็นยวงผูกมัดจัดสู่กรรม
สิ่งไม่ดีที่ชั่วมัวหลงเพลิด
คิดว่าเลิศฝากไว้คล้ายแสนฉ่ำ
อันความดีกลับเกินจนเมินทำ
เมื่อตัวต่ำซ้ำทรวงล่วงสิ้นทาง
เกิดเป็นคนยากแค้นแสนสาหัส
เปรียบเร่งรัดปองไว้มิได้ขวาง
สร้างสรรค์ทุกข์ก่อไว้มิได้วาง
หวังผูกสร้างลงไว้ในแนวเดิน
อันความดีมากมายให้ผ่องแผ้ว
ลืมเสียแล้วกลับหวนล้วนสรรเสริญ
เพาะเม็ดโลภโกรธหลงจนเพลิดเพลิน
เที่ยวได้เผชิญสิ้นลงตรงอบายภูมิ
แสนเสียดายพุทธธรรมนำลิขิต
ให้ใฝ่จิตพ้นทุกข์แสนสุขุม
พิจารณาดีร้ายให้รัดกุม
สิ่งร้อนรุ่มก็หายไปจากใจ
จงค้นหาสาเหตุแนวแห่งทุกข์
แล้วเร่งปลุกขจัดสิ้นจินต์แจ่มใส
ละปล่อยวางให้ห่างจนร้างไกล
สร้างสมาธิศีลไว้ในปัญญา
ว่าทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจัง
เกิดทุกขังเปลี่ยนไปไม่หรรษา
จะเกิดดับกลายเป็นอนัตตา
สิ่งปรารถนามุ่งไว้ในทุกวัน
ค่อยค่อยเป็นทำใจอย่าได้เร่ง
อย่าได้เพ่งปล่อยไปให้ประสาน
จนจิตรวมเป็นหนึ่งก็ถึงกาล
พิจารณาพลันเกิดดับเข้ากับกาย
ว่าเปลี่ยนแปลงอย่างไรเมื่อได้เกิด
สิ่งประเสริฐควรดูอยู่สิ้นสลาย
เหตุไฉนมีคนแก่แม้เจ็บตาย
เป็นอย่างไรถึงลับดับฟ้าดิน
ตายแล้วเกิดแล้วตายอาณาจักร
หมุนประจักษ์รอยเกวียนวนเวียนสิ้น
ขาวเป็นดำเหลืองแดงแฝงอาจินต์
เพราะราคินสิ่งหมายมิคลายครอง
ดั่งอาทิตย์จันทร์ดาวเฝ้าลาโลก
ยังเปลี่ยนโยกคืนกลับมิลับสนอง
จะวนเวียนเหมือนกายในครรลอง
หากใฝ่ปองกิเลสเฉดเดียวกัน
มีทางเดียวเท่านั้นที่ทันกิเลส
อริยสัจจ์สร้างเหตุมรรคสุขสันต์
รูปเวทนาสังขารสัญญาทัน
ไม่อาสัญเกิดใหม่ได้นิพพาน.
*** แก้วประเสริฐ. ***
แก้วประเสริฐ 21 ก.ย. 2550 18:07 น. - ID 107442 
1831
29
0
21 กันยายน 2550 19:28 น. - comment id 757522
พระสังข์ทอง ยองใย ใช่ทองแท้ ความรู้แค่ ป.สี่ หามีไม่ ซึ่งกระเดื่อง เรืองอิทธิ์ ฤทธิไกร เพราะอาศัย รูปเงาะ เสาะลักมา
เรื่องโชคช่วย เลิกใช้ สมัยนี้ จะให้ดี ต้องชยัน หมั่นศึกษา ถึงรูปชั่ว ตัวดำ ดั่งครามทา มีวืชา ดีกว่าชุบ รูปเป็นทอง.
21 กันยายน 2550 19:40 น. - comment id 757526
ความดีหมั่นทำ ก็ส่งผลให้เรามีสุขในภพหน้าค่เ
21 กันยายน 2550 20:14 น. - comment id 757543
ขอเข้ามาฟังธรรมคำไพเราะ อยากบ่มเพาะใจจิตวิศิษฏ์ใส จิตแล่นตามความธรรมพลันอำไพ อยากจะให้แผ่นดินนี้มีแต่ธรรม...
21 กันยายน 2550 20:24 น. - comment id 757546
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ใช่ของเราแม้แต่ร่างกาย ฉนั้นควรกระทำแต่ความดีไว้สร้างสรรค์โลกค่ะ..สบายดีนะคะ แวะมาเยี่ยมค่ะ..
21 กันยายน 2550 21:43 น. - comment id 757571
คุยกับเด็กเด็กเรื่องบาปบุญเวรกรรม... คำตอบคือทางวิทยาศาสตร์ไม่เคยบอกเช่นนั้น.... คุยกันนาน..ท่าทางแกก้อไม่ค่อยเข้าใจ... ด้าก้อรู้ไม่จริง.....คงต้องศึกษาด้านนี้..อีกทาง
22 กันยายน 2550 00:14 น. - comment id 757601
เมื่อมีชีวิตอยู่......ให้รู้เท่าทันกิเลส ใช่มั๊ยคะ?? ขอบคุณค่ะ เข้ามาอ่านแล้วก็มีสติทุกครั้ง
22 กันยายน 2550 01:18 น. - comment id 757626
อนิจจาวะตะสังขารา.....ใช้สายสิญย์กับผ้าสบง บังสกุลด้วยรึเปล่าครับป๋า อิอิ บทนี้เยี่ยมจริง ๆ น่าจะห่มผ้าเหลืองด้วยเลย
22 กันยายน 2550 01:53 น. - comment id 757628
ดีคะ แวะมาทักทายค่ะ กลอนเพราะอีกแล้วอ่านแล้วซึ้งใจมากเลย
22 กันยายน 2550 03:17 น. - comment id 757639
22 กันยายน 2550 08:50 น. - comment id 757698
สวัสสดีครับ อาจารย์แก้ว ดูปลงๆนะครับเที่ยว นี้ แต่ที่ไม่ยอมปลงคือกลอนยังไง ยังไงก็เพราะพริ้งเสมอครับ ผมก็อาจทำได้เหมือนอาจารย์ แต่ต้อง10ปีขึ้นไป
22 กันยายน 2550 11:00 น. - comment id 757759
ชีวิตเราอยู่ได้ไม่นาน แต่ "ความดี" คือสิ่งที่นานกว่าค่ะ.......
22 กันยายน 2550 11:22 น. - comment id 757773
อนิจจัง ทุขขัง อนัตตา
22 กันยายน 2550 12:24 น. - comment id 757783
ชีวิตม้นสั้นนัก ให้ยึดปฎิบัติในไตรสิกขา ปฎิบัติในศิล สมาธิ แล้วปัญญาก็จะเกิด ภาวนาหรือบริกรรม( พุธโธ พุธโธ )เยอะๆ แล้วจะเจอหนทางที่ดับทุกข์ใด้ สาธุ..... เขียนได้ดีมากนะคะ
22 กันยายน 2550 14:25 น. - comment id 757829
รำพึง รำพันซะยาวเลยนะคะ สบายดีไหมคะ ช่วงนี้หวัดรุมเฌอค่ะ
22 กันยายน 2550 15:29 น. - comment id 757858
อนิจัง ทุกขัง อนัตตา...ปลงแล้วเหรอท่านท้าวฯ
22 กันยายน 2550 15:55 น. - comment id 757872
อนิจจา... ชิวิตสังขารไม่เที่ยง เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป-คงไว้แต่ความดี-ชั่ว ของปวงชน
22 กันยายน 2550 16:23 น. - comment id 757888
อนิจจาภาษาลุง(แก้ว) แต่งปรุงแล้วช่วงงามสม ภาษาปรุงแต่งแห่งคารม คือคำคมของลุงปรุงแต่งกลอน นานพอสมควรมิได้มาเยี่ยมลุง คงสบายดีนะครับ
22 กันยายน 2550 18:11 น. - comment id 757917
แก้วประเสริฐ.
22 กันยายน 2550 18:20 น. - comment id 757931
22 กันยายน 2550 18:24 น. - comment id 757936
22 กันยายน 2550 18:27 น. - comment id 757937
22 กันยายน 2550 18:41 น. - comment id 757941
22 กันยายน 2550 18:46 น. - comment id 757945
22 กันยายน 2550 18:53 น. - comment id 757946
22 กันยายน 2550 19:00 น. - comment id 757949
22 กันยายน 2550 19:04 น. - comment id 757950
22 กันยายน 2550 19:08 น. - comment id 757952
22 กันยายน 2550 19:12 น. - comment id 757954
22 กันยายน 2550 19:14 น. - comment id 757957
22 กันยายน 2550 19:24 น. - comment id 757962
22 กันยายน 2550 19:28 น. - comment id 757963
22 กันยายน 2550 19:30 น. - comment id 757964
22 กันยายน 2550 19:32 น. - comment id 757966
22 กันยายน 2550 19:32 น. - comment id 757967
สวัสดีค่ะครูแก้วกลอนไพเราะและซาบซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ
ทุกวันนี้ก็พยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ แต่คงไม่สม่ำเสมอ
22 กันยายน 2550 19:36 น. - comment id 757969
22 กันยายน 2550 19:40 น. - comment id 757972
22 กันยายน 2550 20:29 น. - comment id 757979
สวัสดีตอนค่ำๆ ค่ะ ไม่เจอกันนาน สบายดีนะคะ...
22 กันยายน 2550 21:34 น. - comment id 758004
แวะมาอ่านงานลุงแก้วค่ะ นำภาพตะวันจะลับเหลี่ยมเขามาฝากค่ะ รพีถ่ายเองนะนั่น ช่วงนี้ยุ่งมาก ๆ อิ อิ ดูแลตัวเองนะคะ สวัสดีค่ะ
23 กันยายน 2550 00:19 น. - comment id 758049
ขอบพระคุณคุณชายอย่างยิ่ง.... ข้อความที่ท่านกรุณาลงให้คงพอ.... อธิบายก่อนได้ จะค้นหว้าเพิ่มเติม
23 กันยายน 2550 11:42 น. - comment id 758199
23 กันยายน 2550 11:46 น. - comment id 758204
23 กันยายน 2550 11:48 น. - comment id 758211
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
