ในความมืดของกลางคืน จะดึกดื่นเท่าใดแล้ว บนท้องฟ้าไม่เห็นแวว แสงดาวพราวแพรวจะส่องมา คนเหงานั่งอยู่ตรงนี้ ตรงที่ความเศร้าคอยเรียกหา ตรงที่มีเพื่อนคือน้ำตา บนใบหน้าที่แสนชาเฉย เปิดประตูไต่ถามความรัก ใยจึงยึกยักโปรดเฉลย ฤาจะปล่อยให้เจ็บช้ำอย่างเคย จึงละเลยจากไปไม่ใยดี อยากจะวอนขอพรฟ้า ขอจงเมตตาตัวข้านี้ ให้สุขดังหมายในชีวี อย่ามีสิ่งใดมาแผ้วพาน แต่คงจะไม่เป็นผล ฟ้าคงไม่อาจดลให้พ้นผ่าน คงต้องทนอีกแสนนาน จนกว่าความร้าวรานจะชาชิน แบกโลกทั้งโลกไว้บนหัว แบกรับความกลัวฝันขาดวิ่น หวังว่าสักวันร่างฝังดิน คงสิ้นทุกข์ตรมทรมาน อยากหลับเดียวดายเพียงลำพัง สิ้นหวัง สิ้นฝัน ให้มันผ่าน ขอให้เรื่องราวจบตามกาล จบทุกข์ทรมานตอนสิ้นลม
ร้อยฝัน 20 ก.ย. 2550 22:36 น. - ID 107386 
1355
2
0
21 กันยายน 2550 08:05 น. - comment id 757157
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ..สบายดีนะคะ..
21 กันยายน 2550 08:17 น. - comment id 757168
ทนทรมานเดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ
21 กันยายน 2550 08:39 น. - comment id 757180
สบายดีค่ะ whitelily ขอบคุณค่ะ ขอให้มันหายทรมาน อย่างน้องช้างว่าทีเถอะ
21 กันยายน 2550 09:48 น. - comment id 757206
ไม่ใช่คุณรีค่ะ..กุหลาบขาวต่างหาก..
21 กันยายน 2550 09:55 น. - comment id 757209
ขอโทษคุณกุหลาบขาวนะ ขอโทษจริงๆ
21 กันยายน 2550 12:56 น. - comment id 757339
ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ ผ่านความทรมานแล้วก็จะพบความสุขแน่นอน
21 กันยายน 2550 13:02 น. - comment id 757348
เหนื่อยนัก ก็พักหน่อยครับ อาจจะดีขึ้น
21 กันยายน 2550 14:21 น. - comment id 757399
สวัสดีค่ะ...รีตัวจริงมาล่ะ.... ความเหนื่อย และ ทรมาน มาไม่นานหลอกค่ะ เดี๋ยวมันก็หายไป เหมือนฟ้าหลังฝน.....รักษาสุขภาพนะค่ะ
21 กันยายน 2550 16:50 น. - comment id 757492
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด