ยามเมื่อฝน พรมโปรย จากฟากฟ้า พสุธา เย็นชื่น ธาราใส มวลบุปผา มาลี งามวิไล ดอกไม้ใบ ผลิบาน ตามฤดู หยดหยาดน้ำ พร่างพราย งามระยับ ต้องแสงจับ วาววับ งามสุดหรู ส่องประกาย เป็นระยิบ ลงมาสู่ เรียงรายลู่ ชวนชม สุขสมจริง เปรียบความรัก ดังฝน ดลบันดาล หัวใจพลัน อบอุ่น ได้พึ่งพิง สองเราใกล้ เชยชิด แอบแนบอิง เลิศล้นยิ่ง ปรี่เปรม เต็มฤทัย หยาดฝนรัก รินรด ใจกระจ่าง ดังส่องทาง ก้าวเดิน ที่สดใส ฉันจะคอย ถนอมรัก ด้วยดวงใจ เพียงเธอไม่ ห่างรัก นับว่าพอ ********** ชีวินมธุรา
20 กันยายน 2550 22:00 น. - comment id 757048
ชื่นใจจังที่ได้ฝนมารินหลั่ง สมใจหวังสักทีแล้วซิหนา ไม่ต้องเศร้าเพราะเราได้กานดา จากฟากฟ้าช่วยมารดน้ำใจ
21 กันยายน 2550 10:07 น. - comment id 757214
ถ้าความรัก ดังห่าฝน หล่นมาหนัก ให้หนาวรัก หนาวใจ ใครจะเหมือน ถ้าหากเธอ รู้ใจ ไม่แชเชือน มาเป็นเพื่อน คงหายหนาว คราวฝนพรำ