ไม่รอ. . .แต่ไม่ลืม

คนของสายลม

แม้ว่าเราจะเลิกกันไป. . . . .
ฉันก็จะไม่ลืมเธอไปตลอดชีวิตนี้
เหมือนรองเท้าเก่าๆ ที่เคยใส่แล้วนุ่มดี
เก็บเอาไว้ข้างคู่ใหม่ที่มีคงไม่เป็นไร
 ความปวดร้าวที่เธอเคยสร้างเอาไว้
คืนให้เธอไปไม่แค้นเคืองสักหน
ต่อให้มีใครดีกว่าเธออีกกี่ร้อยคน
ภาพของเธอจะไม่ผ่านพ้นไปจากใจ. . .  
 ยามไม่สบายเธอเคยดูแลเอาใจใส่
ตอนนี้แม้เป็นไข้ ฉันยังเผลอเรียกหา
อาจมีบ้างที่เหว่ว้า. .อาจมีบ้างที่น้ำตา
ย้อนกลับมา. . .เวลาคิดถึงเธอ. . . . .
 พื้นที่ของฉันมีเพียงสิ่งที่ดีของเธอ
ฉันยังจำได้เสมอ. .รอยยิ้มของเธอวันนั้น
แม้ว่าใครจะเดินก่อนคนที่เดินตามหลังกัน
จะได้รับอุ้มมืออบอุ่นนั้น. . .ยื่นให้คอยจูง  
 เราจากกันด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง
แม้วันผ่านภาพเธอจะยังเลือนลางแค่ไหน
รอบตัวฉันยังรู้สึกว่าเคยมีสองแขนของใคร
เคยโอบกอดเอาไว้ด้วยความรักจากหัวใจ
              . . . . .ที่รักจริง. . . . . 				
comments powered by Disqus
  • KhonKhongSaiLom

    19 กันยายน 2550 20:38 น. - comment id 756398

    แม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
    อยากขอบคุณหัวใจที่เธอไม่ลืมฉัน
    ทุกๆอย่างเรื่องเราสองที่ผ่านมาร่วมกัน
    จะเก็บไว้ใช้ในวันที่ไม่มีกัน  "เหมือนเดิม"
    
    
    แวะมาทักทายครับ
  • ล้นใจเองจ้า

    19 กันยายน 2550 21:33 น. - comment id 756435

    kapook_37833.gif
    
    อาจนานไปที่จะลบเลือน ข้อมูลในใจ
    เพราะสุก็เคยเป็นแบบนั้นเหมือนกันน่ะค่ะเนี่ย ทรมานจังค่ะ  แต่ไม่เป็นไรเนาะ อีกไม่นานก็คงหายดี เอาใจช่วยค่ะ 
    8.gif16.gif
  • ebisu

    19 กันยายน 2550 21:41 น. - comment id 756440

    6.gifเหมือนกันเรย เพราะบ้างครั้ง อาจะน่าเสียดายไปบ้าง ที่ต้องลืมอะไร ที่ครั้งหนึ่งเคยมี ความสุข แต่บ้างครั้ง และสำหรับบ้างคน ความทรงจำเก่าๆ อาจจะเป็นเครื่องช่วยหล่อเลี้ยงใจ ให้มีแรงสู้ต่อไปในวันข้างหน้านะค่ะ
    
    แวะมาทักทายนะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน