มหาสงคราม

เก็จถะหวา

 
ไฟอะไรร้อนเร่าเท่าพิโรธ
ไฟความโกรธไหม้จิตริษยา
คิดเคืองแค้นสะสมสิ่งโกรธา
ไม่มองหน้าเกลียดกันจนวันตาย
มุ่งชำนะชำระไฟร้อนแรง
ด้วยจิตแห่งเมตตาฆ่าสลาย
เขาขึ้งโกรธช่างเขาก็เปล่าดาย
ดับความร้ายไม่โกรธไม่โทษกัน
คนไม่ดีพาลเกทำเล่ห์หลอก
ชวนออกนอกเส้นทางที่สร้างสรรค์
อบายมุขชั่วร้ายคล้ายทางตัน
เขายังดันหลงผิดคิดว่าดี
คนไม่ดีชนะด้วยการไม่ท้อ
ทำคุณต่อเขานั้นจนสุขศรี
ไม่มุ่งร้ายหมายฆ่าเข้าราวี
แต่ต่อตีด้วยรักสมัครปอง
คนตระหนี่มุ่งคิดเอาแต่ได้
เขาแล้งไร้น้ำใจไม่สนอง
สะสมไว้มากมายคือเงินทอง
แลข้าวของสมบัติไม่จัดการ
คนมักได้ให้เขาเราชนะ
เสียสละแก่เขาเรากล้าหาญ
อยากจะเอาเอาไปตามต้องการ
เราเจือจานน้ำใจใสผ่องเพ็ญ
คนพูดจาพาทีมีแต่โทษ
แหย่ให้โกรธต่อว่าใส่ความเหม็น
โกหกได้ล่อลวงทุกประเด็น
เขาก่อกรรมทำเข็ญด้วยวาจา
คนเช่นนี้พึงชำนะด้วยใจซื่อ
ไม่ยึดถือคำเขาเฝ้ามุสา
แต่รับฟังเขาด้วยกรุณา
แผ่เมตตาให้สุขทุกวันคืน
ชนะตนคือชัยอันยิ่งใหญ่
คือผู้ใฝ่สันติมิขัดขืน
มิตรภาพดำรงอยู่ยั่งยืน
หากชนฝืนชนะได้ที่ใจตน